THE FUZZY NERDS

-->2006 ?

Ως συγκρότημα είστε στον μουσικό χώρο εδώ και δεκατρία χρόνια. Είστε σταθερή αξία για πολλούς που σας παρακολουθούν από την αρχή σας αλλά υπάρχουν και πολλοί καινούργιοι θαυμαστές που έχουν προστεθεί κατά τη διαδρομή σας. Θέλετε λοιπόν να μας πείτε από την αρχή την ιστορία του συγκροτήματος, πως ξεκίνησε όλο αυτό αλλά και τις αλλαγές που έγιναν κατά καιρούς στο line up;

Οι fuzzy nerds δημιουργήθηκαν πριν από 13 χρόνια, όπως είπες, το '94, από τους Ανδρέα και Πέτρο Βυζούκη (κιθάρες, φωνητικά), με τον Κώστα Δημητρίου στα τύμπανα και τον Γιώργο Τσακανίκα στο μπάσο. Αυτό ήταν και το πρώτο αρχικό line-up. Από τότε βέβαια έχουν αλλάξει πολλά.. στη πορεία διάφορα παιδιά συμμετείχαν σε τύμπανα και μπάσο κατά περιόδους. 

Στην πρώτη αυτή φάση μαζί με τις παρθενικές μας εμφανίσεις, ηχογραφήσαμε και το πρώτο μας demo το οποίο όμως δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε ποτέ. Ο θάνατος του Ανδρέα τον Σεπτέμβρη του '95 τερμάτισε το όποιο πλάνο είχαμε. Η συνέχεια είναι λίγο - πολύ γνωστή και μάλλον θα ήταν κουραστικό ή βαρετό να αναφερθεί έστω και επιγραμματικά εδώ. (η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι να αναφέρω και τι όχι..)..άλλωστε αν κάποιος θέλει να μάθει μπορεί να επισκεφθεί είτε το site μας www.fuzzynerds.com είτε τη σελίδα μας στο myspace www.myspace.com/thefuzzynerds. Σε ότι αφορά στις αλλαγές του fuzzy line-up, διαχωρίζοντας τις περιόδους από το '96 και έπειτα που επανασχηματιστήκαμε μπορώ να πω ότι έχουν περάσει πολλοί. έχουμε και λέμε: εκτός από την αφεντιά τη δική μου σε και του Κώστα, υπήρξαν οι: Αλέκος Λέκκας-μπάσο (96), Ευγενία Βομβορίδη-μπάσο/φωνητικά (96-97), Ηλίας Μοσχούλης-κιθάρα (96-97), Αλέξης Σταματιάδης-κιθάρα (97-2003), Διογένης Χαντζόπουλος-τύμπανα (98-2006), Άγγελος Μαρίνος-τύμπανα (2006-2007)..ενώ έχουν επίσης συμμετάσχει κατά καιρούς για τις ανάγκες των live εμφανίσεων και άλλα παιδιά όπως π.χ. o Δημήτρης Μπατσής-keyboards, ο Άρης Χαντζόπουλος-keyboards, ο Πάνος Μπουζούλας-τύμπανα, ο Βασίλης Γάκης-κιθάρα/μπάσο.γενικώς πολύς κόσμος. 

Η Μαρία Χολέβα είναι 10 χρόνια τώρα στους fuzzy nerds από το 1998, ενώ ο Κώστας Δημητρίου επανήλθε το 2007 μετά από 9 χρόνια. 

Οι fuzzy nerds είναι οι: 

Πέτρος Βυζούκης-κιθάρες /φωνητικά/ μελλόντικα/ noise/programming/toy piano 

Μαρία Χολέβα-μπάσο/φωνητικά/κιθάρες Κώστας Δημητρίου-τύμπανα /μεταλλόφωνο/pads

Ποιες ήταν οι μουσικές επιρροές σας όταν ξεκινήσατε; Και ποια είναι τα ακούσματά σας τώρα;

Εκείνη την εποχή είχαμε στο μυαλό μας πολλά διαφορετικά και αντιφατικά πολλές φορές πράγματα σε ό,τι αφορά τον ήχο μας.ξέρεις... διάφορες μπάντες μέσα από τις οποίες αγαπήσαμε αυτή τη μουσική που για πολλούς - και τότε αλλά και σήμερα -φαντάζει λιγάκι δύσκολη ή και απλησίαστη αν και ήταν πάντοτε αρκετά pop για τον καθένα.Το μόνο σίγουρο ήταν ότι σε όλους μας οι Nirvana είχαν κάνει αυτό το έντονο «κλίκ» που λέμε...Θυμάμαι για παράδειγμα ότι είχαμε «αποφασίσει» με τον Ανδρέα το πώς θέλαμε να ακούγεται η μπάντα εν μία νυκτί βλέποντας ένα live των Nirvana στο MTV τότε,.μας είχε διαπεράσει μια απίστευτη ενέργεια .νομίζω πως πρέπει να ήταν κάπου μέσα στο 1993 όταν ήμασταν ακόμα γνωστοί στους σχετικούς μουσικούς κύκλους ως "the soundness". Πολλές μπάντες μας έχουν αγγίξει δημιουργικά κατά περιόδους όλα αυτά τα χρόνια, όπως The Cure, Smashing Pumpkins, Sonic Youth, dEUS, Mogwai, Sigur ros, Radiohead, Pixies, Placebo, Depeche mode, Do make say think, Godspeed you black emperor, Notwist, Blonde redhead, Pj Harvey, Jesus and Mary chain, και πολλοί άλλοι.. Τώρα θα έλεγα πως μας ενδιαφέρουν μάλλον περισσότερο καλλιτέχνες που τολμούν ή επιμένουν να πειραματίζονται χωρίς να κάνουν εκπτώσεις στην ψυχή που δίνουν στη μουσική τους.όπως οι Berg Sans Nipple, οι Sigur ros, οι Radiohead, οι Ladytron, οι Giardini di miro, ο Jamie Lidell ή η Bjork.

Είναι το συγκρότημα η βασική σας επαγγελματική δραστηριότητα; Υπήρξαν στιγμές που σκεφτήκατε να το διαλύσετε;

Αστειεύεσαι? Υπάρχει κάποια αγγλόφωνη μπάντα στην Ελλάδα που ζει αποκλειστικά από τη μουσική? Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα! Ο χώρος αυτός είναι ένας χώρος που πατάει πιο γερά από ποτέ στα πόδια του και βρίσκεται πια σίγουρα σε διαρκώς ανοδική πορεία, αλλά ακόμα δεν μπορεί να αποτελέσει σίγουρη πηγή εσόδων για έναν καλλιτέχνη, τουλάχιστον σε επίπεδο βιοπορισμού. Όλοι έχουν άλλες επαγγελματικές δραστηριότητες και η μουσική είναι απλώς ένα επιπλέον έσοδο. Κάθε δημιουργός σε αυτό το χώρο έχει βιώσει σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό τη κατάσταση που επικρατεί. Όμως αυτό το γνωρίζεις εξαρχής μπαίνοντας στο παιχνίδι. αν το αντέχεις ok. αν δεν το αντέχεις κάνε κάτι άλλο. ναι, έχουμε σκεφτεί να το διαλύσουμε. και ναι, θα το κάναμε εάν δεν υπήρχε αγάπη για αυτό που κάνουμε ή εάν δεν υπήρχε πια έμπνευση. Συνεχίζουμε γιατί υπήρχε και υπάρχει ακόμα πολύ πράγμα να δώσουμε, όταν σταματήσει η έμπνευση τότε θα σταματήσουμε και εμείς, θεωρούμε λοιπόν πως οι συνθήκες μπορεί να μην είναι πάντα ιδανικές όμως δεν είναι αρκετά δυνατές για να σταματήσουν τη δημιουργία..

Ποιες διαφορές βλέπετε στην ελληνική αγγλόφωνη σκηνή σε σύγκριση με τα μέσα της δεκαετίας του '90; Τα πράγματα είναι πιο εύκολα πια για τις μπάντες;

Περισσότεροι και αρτιότεροι συναυλιακοί χώροι, σοβαρότεροι επιχειρηματίες, περισσότερο υποψιασμένο και ενημερωμένο κοινό, καλύτερο γούστο, καλύτερες εγκαταστάσεις, studio, managers, εταιρείες, περισσότερες ευκαιρίες προβολής από τα μέσα κ.λ.π. και το βασικότερο.. πολύ καλύτερα συγκροτήματα, άνθρωποι που αγαπούν πραγματικά τη μουσική και δεν είναι δήθεν.

Οι καλύτερες σας στιγμές ως συγκρότημα; Το καλύτερο live σας;

Οι καλύτερες στιγμές μιας μπάντας, πέρα από τις καλές εμφανίσεις, νομίζω είναι εκείνες στις οποίες ολοκληρώνει ένα καινούργιο κομμάτι, όταν δημιουργεί στο studio. 

Ένα από τα καλύτερα live μας ήταν στο Ρόδον (στην Αθήνα.όχι στο παραλίμνιο!) με τους Blackfield τον Νοέμβρη του 2004, το πιο καλό πάντως νομίζω πως ήταν στο Μικρό Μουσικό Θέατρο το Νοέμβρη του 2007, ενώ ακόμα θυμόμαστε εκείνο το live στο καφεθέατρο του Σταθμού το Δεκέμβρη του 1999.

Σας ενοχλεί όταν το κοινό στα live σας είναι απόμακρο και δεν συμμετέχει ή μπορείτε να το αντιμετωπίσετε καθαρά επαγγελματικά, να κάνετε το set σας και να φύγετε;

Τίποτα δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις καθαρά επαγγελματικά όταν αυτό δεν είναι το όχημα του βιοπορισμού σου, σε αυτή τη περίπτωση δεν κάνεις εκπτώσεις με τη μουσική σου.ναι κάτι τέτοιο είναι ενοχλητικό...και σίγουρα δεν μπορούμε να υποκριθούμε. τουλάχιστον όχι αρκετά καλά ώστε να περάσει απαρατήρητο. Πέρα από αυτό όμως, πρέπει να πούμε πως ο κόσμος δεν φταίει. δεν μπορεί να φταίει, απλά εάν δεν έχεις διάθεση να πας να δείς μια μπάντα live, τότε μην πας καθόλου.Είναι σίγουρα καλύτερα για όλους.

Η άποψή σας για την ελεύθερη διακίνηση μουσικής μέσω του διαδικτύου;

Μπράβο στους Radiohead!

Στα τελευταία live σας έχουμε ακούσει μερικά καινούρια κομμάτια τα οποία φαντάζομαι θα συμπεριληφθούν στο επερχόμενο album σας. Θα μου αποκαλύψετε κάτι γι' αυτό;

Το επόμενο album έχει ξεκινήσει να γράφεται σιγά-σιγά. ένα κομμάτι μέσα από αυτό, το «plastic», θα κυκλοφορήσει σε 1-2 μήνες σε μια συλλογή της SONY ως promo.ελπίζουμε το album να ολοκληρωθεί και να κυκλοφορήσει μέχρι τέλος Ιουνίου. αυτό που σίγουρα μπορούμε να πούμε είναι πως θα είναι ένα album αρκετά διαφορετικό από το happy fuzzy thinkin'. και ότι έχουμε ετοιμάσει ήδη 8 κομμάτια, ενώ έχουμε στα σκαριά άλλα 3-4 κομμάτια, θα δούμε.

http://www.myspace.com/thefuzzynerds

MIKRO

-->2007 ?

Ποιο ήταν το «κλίμα» όταν αποφασίσατε να σχηματίσετε τους Μίκρο; Ξεκίνησε ως «κάτι ευχάριστο να περνάμε την ώρα μας» ή είχατε απ' την αρχή στο νου σας την επαγγελματική καταξίωση;

Ρία: Όλα ξεκίνησαν με ένα μουσικό όνειρο. Το μόνο που ξέραμε ήταν πως αυτή η ενασχόληση, μας έκανε ευτυχισμένους και ότι στην ουσία ήταν μια φυσική ανάγκη. Όπλα μας η αισιοδοξία, η τόλμη, η δημιουργική μας τάση, η βεβαιότητα ότι αυτό το δρόμο θέλουμε ν' ακολουθήσουμε. Ήταν μια εποχή που η μουσική βρισκόταν σε μια κατάθλιψη, τα έβλεπε όλα μαύρα και αδιέξοδα. Θέλαμε να δώσουμε χρώμα στην ασπρόμαυρη εικόνα της μουσικής, να μιλήσουμε για πλανήτες ευτυχίας, να γελάσουμε, να χορέψουμε. Δεν ήταν λοιπόν κάτι «ευχάριστο για να περνάμε την ώρα μας», ήταν και είναι μια εσωτερική ανάγκη και ούτε μπορούσαμε να το δούμε σαν επάγγελμα, με τη στενή έννοια του όρου. Η μουσική για μας είναι το πάθος μας και η αποστολή μας.

Όλα αυτά τα χρόνια έχετε ανοίξει αρκετά live γνωστών μουσικών του εξωτερικού όπως ο Morissey, οι Puressence, οι Rasmus και άλλοι. Ποιο από όλα αυτά τα live σας έχουν «μείνει» περισσότερο και ποιος απ' όλους αυτούς που γνωρίσατε σας ενθουσίασε περισσότερο;

Ρία: Η πιο ενδιαφέρουσα γνωριμία ήταν με τις Ladytron και τις Client, σ' ένα αξέχαστο live στην Αθήνα. Είχαμε τα ίδια μουσικά γούστα και κοινά ενδιαφέροντα, ακόμα και ίδια μηχανήματα!Οπότε νιώσαμε μια οικειότητα και χαρήκαμε πολύ την επικοινωνία με τα παιδιά που ήταν ιδιαίτερα φιλικά. Στο τέλος μάλιστα της συναυλίας και ενώ έπαιζε ο Andy Fletcher των Depeche Mode μουσική, ανεβήκαμε στο stage και χορεύαμε πιασμένοι από το χέρι. Θα μας μείνει αξέχαστη αυτή η εικόνα!

Ποιες ήταν οι μουσικές σας επιρροές όταν ξεκινήσατε; Τελευταία τι μουσική ακούτε;

Ρία: Οι μουσικές μας επιρροές προέρχονται από τα ρεύματα του trip hop, pop, punk, new wave, post alternative. Αγαπημένα μας ακούσματα ήταν οι Depeche Mode, New Order, Duran Duran, Nick Cave, Kraftwerk, Chemical Brothers, Massive Attack μεταξύ άλλων. Τώρα ακούμε ότι πιο καινούργιο και αξιόλογο πέσει στην αντίληψη μας από το χώρο της ευρύτερης ηλεκτρονικής σκηνής. Πολλοί από αυτούς είναι και φίλοι μας στο myspace. (www.myspace.com/mikrospace/)

Για ποιο λόγο πιστεύεις είναι τόσο υποβαθμισμένα τα μουσικά φεστιβάλ στη χώρα μας σε σύγκριση με του εξωτερικού; Φταίει η αδιαφορία του κράτους να σπρώξει λίγο τα πράγματα ή τελικά πρέπει απλά να δεχτούμε ότι η πλειοψηφία του ελληνικού κοινού θα γουστάρει πάντα τα μπουζούκια;

Ρία: Ειδικά τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μια έξαρση στη δημιουργία μουσικών festival κυρίως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Για παράδειγμα το Beeyond festival στην Αθήνα που εμφανιστήκαμε και μεις, που ήταν άρτια οργανωμένο, το Reworks festival που γίνεται στη Θεσσαλονίκη και πολλά άλλα. Ό κόσμος συμμετέχει όλο και περισσότερο, ιδίως αν τα ονόματα είναι γνωστά. Σε σύγκριση με το εξωτερικό βέβαια, δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Και η ποιότητα αλλά και η ποσότητα μας ξεπερνάει κατά πολύ. Όμως το θετικό είναι ότι υπάρχουν ομάδες που επιχειρούν τη διοργάνωση τέτοιων festival και ότι το κράτος πλέον επιχορηγεί τέτοιες προσπάθειες. Τώρα όσον αφορά την προσέλευση του κόσμου, σίγουρα δεν είναι ικανοποιητική, γιατί ακριβώς υπάρχει και αυτή η μάστιγα του τρόπου διασκέδασης της μάζας, που όμως βλέπουμε ότι περνάει κι αυτή την κρίση της και αισιοδοξούμε ότι σύντομα η νεολαία θα της γυρίσει την πλάτη.

Το περασμένο καλοκαίρι κυκλοφόρησε το τελευταίο σας ως τώρα album με τίτλο «Restart». Ποια σας φάνηκε πως ήταν η αποδοχή του κοινού και ποια ήταν τα κύρια ερεθίσματα της δημιουργίας αυτού;

Ρία: Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα να παίζουμε τραγούδια από το Restart και να τα ξέρει το κοινό μας.«Αυτή η Πόλη» το «Καληνύχτα» το «Να γελάς» είναι πλέον οικεία στα αυτιά των περισσοτέρων, οπότε και η αποδοχή τους είναι πολύ θερμή.Τα κύρια ερεθίσματα αυτής της δημιουργίας ήταν η κοινωνική κατάσταση της εποχής, η τεχνολογία, οι κίνδυνοι που απειλούν το περιβάλλον μας, η υπερθέρμανση του πλανήτη και κάποιες προσωπικές μας πινελιές και εμπειρίες.

Πριν μερικά χρόνια είχατε αναλάβει τη δημιουργία του soundtrack της ταινίας «Email» και τελευταία αναλάβατε μουσικά την ταινία «Μόλις Χώρισα». Σας φαίνεται λοιπόν ενδιαφέρουσα η διαδικασία να «ντύσετε» μουσικά μία ταινία;

Ρία: Η διαδικασία έχει τρομερό ενδιαφέρον, καθως καλούμαστε να εμβαθύνουμε στα νοήματα και στους χαρακτήρες της κάθε ταινίας. Και στις δύο περιπτώσεις διαβάσαμε πρώτα το σενάριο, για να μπορέσουμε να κάνουμε εικόνα και ήχους τους διαλόγους και τη γενικότερη ατμόσφαιρα. Οι στίχοι ήταν εμπνευσμένοι από τη ροή των γεγονότων και τους ήρωες και η όλη μουσική επένδυση είναι συγχρονισμένη με την εικόνα.Υπάρχουν παύσεις , εντάσεις, αλλαγές και οτιδήποτε θεωρείται αναγκαίο για την ένδυση των σκηνών σε συνεργασία με το σκηνοθέτη πάντα.

Επίσης έχετε συμμετέχει μουσικά σε πολλά διαφημιστικά spot διάφορων εταιριών. Αυτό είναι κάτι που το επιδιώκετε επειδή σας αρέσει ή το βλέπετε απλά ως έναν τρόπο προώθησης της μουσική σας;

Ρία: Δεν είμαστε το γκρουπ που θα κυνηγήσει ένα διαφημιστικό σποτ, ούτε το βλέπουμε ως μέσο προώθησης, με ψυχρό υπολογισμό. Αυτό που συμβαίνει και προκύπτουν αυτά τα διαφημιστικά, είναι γιατί οι συντελεστές-παραγωγοί ενδιαφέρονται για κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι μας για να ντύσουν τη διαφήμηση τους. Άλλες φορές μπορεί να γράψουμε και νέες μελωδίες ή στίχους για ένα σποτ. Πάντα το κάνουμε με γνώμονα την αισθητική μας και το τελικό αποτέλεσμα που θα πρέπει να μας βρίσκει απολύτως σύμφωνους. Δεν το θεωρούμε κακό είτε εμείς είτε οποιοσδήποτε άλλος Έλληνας καλλιτέχνης να δανείζει τη μουσική του για διαφημιστικούς λόγους, απεναντίας το βρίσκουμε μια πολύ καλή κίνηση. Είναι προτιμότερο να ακούμε στις διαφημίσεις αξιόλογες εγχώριες δημιουργίες παρά άγνωστα ξένα τραγούδια.

Η συνεργασία με την Ελένη Τσαλιγοπούλου πως προέκυψε; Ετοιμάζεται κάποια άλλη σύντομα;

Ρία: Η συνεργασία με την Ελένη ήταν μια πρόταση του μουσικού καναλιού MAD για να γίνει ο συνδυασμός του ηλεκτρονικού και έντεχνου στοιχείου στα secret concerts του καναλιού. Μόλις ακούσαμε το όνομα της, δε διστάσαμε να πούμε το ναι, καθότι την Ελένη την εκτιμούμε και ως καλλιτέχνη και ως άνθρωπο και έτσι δεν άργησε να προκύψει και η παρουσίαση όλων αυτών των τραγουδιών σε μια σειρά από συναυλίες στην Ελλάδα και στην Κύπρο, όπου περάσαμε μοναδικές στιγμές! Επόμενη συνεργασία ήταν το χριστουγεννιάτικο τραγούδι «Κάνε την αγάπη γιορτή» με τη συμμετοχή πολλών γνωστών ερμηνευτών για φιλανθρωπικό σκοπό.
Μελλοντικά δεν έχουμε προγραμματίσει κάποια άλλη συνεργασία και είναι μια εποχή που θέλουμε να ασχοληθούμε με κάποιες καινούργιες ιδέες στο studio αλλά και να παρουσιάσουμε live τις ήδη υπάρχουσες κυκλοφορίες μας.

http://www.myspace.com/mikrospace

MATISSE ii

03.2008

Εδώ και αρκετούς μήνες έχετε περιοδεύσει σε πολλές πόλεις της χώρας, ποιες είναι λοιπόν οι εντυπώσεις σας απ' όλο αυτό;

Είναι μεν εξαντλητικό να βρίσκεσαι για πολλές συνεχόμενες ημέρες στο δρόμο, από την άλλη όμως το διασκεδάζουμε. Νομίζω το πιο σημαντικό είναι ότι το συγκρότημα δημιουργεί πλέον νέους φίλους σε διαφορετικά μέρη. Στην επαρχία, ούτως ή άλλως, το κοινό είναι πιο ζεστό και απ' αυτή την άποψη μας είναι πάντα ευχάριστο να παίζουμε σε πόλεις όπως τα Ιωάννινα.

Οι συναυλιακοί χώροι που επισκέπτεστε ανά την Ελλάδα καλύπτουν τις ανάγκες ενός συγκροτήματος όπως εσείς;

Στις περισσότερες περιπτώσεις όχι. Παρ' όλα αυτά, έχουμε συνηθίσει πλέον να παίζουμε υπό αντίξοες συνθήκες. Παλιότερα διαμαρτυρόμασταν όταν δεν συναντούσαμε τις ιδανικές για μας συνθήκες. Μετά από τόσες συναυλίες όμως πιστεύουμε ότι αν είσαι καλός μουσικός θα ανταπεξέλθεις παντού ή τουλάχιστον θα προσπαθήσεις μ' όλες τις δυνάμεις να ικανοποιήσεις όσους πλήρωσαν για να σε δουν.

Σύντομα θα ταξιδέψετε στην Μεγάλη Βρετανία για αρκετές συναυλίες, ενώ το Toys up έχει ήδη κυκλοφορήσει στην Σκανδιναβία. Πως βλέπετε λοιπόν αυτήν την προοπτική του εξωτερικού;

Προς το παρόν η προοπτική του εξωτερικού φαντάζει σαν μια μικρή ουτοπία, παρά το γεγονός ότι οι δίσκοι μας κυκλοφορούν σε αρκετές χώρες της βόρειας Ευρώπης. Τον επόμενο μήνα θα περιοδεύσουμε στη Βρετανία και αργότερα στις σκανδιναβικές χώρες. Όταν πάμε εκεί και δούμε πως έχουν τα πράγματα από κοντά, ίσως τότε η προοπτική του εξωτερικού γίνει κάτι ποιο χειροπιαστό.

Η μουσική διατίθεται πλέον είτε μέσω free downloading είτε μέσω myspace. Παρακάμπτονται διαδικασίες όπως οι δισκογραφικές εταιρίες, ευνοούν οι καινούργιες συνθήκες τα συγκροτήματα;

Ευνοούν σίγουρα τα ήδη καταξιωμένα συγκροτήματα, όπως οι Radiohead. Όταν με τη βοήθεια κάποιας μεγάλης ή έστω μικρότερης δισκογραφικής έχεις χτίσει το όνομα σου και διαθέτεις ήδη μια μεγάλη βάση οπαδών, σαφώς και μπορείς να κάνεις ότι θες, όπως να χαρίζεις ή να πουλάς τη μουσική σου σε ανταγωνιστικές τιμές μέσα από το Διαδίκτυο. Για τα νέα συγκροτήματα, το Διαδίκτυο σίγουρα προσφέρει ευκαιρίες, από την άλλη όμως είναι πιο δύσκολο για κάποιο να ξεχωρίσει ανάμεσα σε τόσα. Όσον αφορά εμάς, διαδικτυακά μέσα όπως το myspace (www.mspace.com/matissetheband) μας βοηθάει να ενημερώνουμε περισσότερο κόσμο για τις συναυλίες μας και να ερχόμαστε σε επαφή τόσο με τους «φίλους» μας, όσο και με άλλα συγκροτήματα του.

Η επιλογή τραγουδιού σας σε τηλεοπτική διαφήμιση βοήθησε αρκετά στο να κάνει το group γνωστό στο ευρύτερο κοινό . Μερικοί υποστηρίζουν ότι η διαφήμιση είναι απλά ένας εύκολος τρόπος προβολής και οικονομικού κέρδους και οι πιο «σκληροπυρηνικοί» ότι με αυτόν τον τρόπο τα συγκροτήματα «ξεπουλάνε» την μουσική τους. Η δική σου άποψη;

Αν σε κάθε συναυλία μας είχαμε πάνω από χίλια άτομα, τότε καταλαβαίνεις ότι δεν θα είχαμε καμία ανάγκη για χρήματα και ως εκ τούτου ενδεχομένως να μην συμφωνούσαμε με την παραχώρηση τραγουδιού μας σε διαφήμιση. Όπως ξέρεις καλά, όμως, κάτι τέτοιο στην Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει και δεδομένου ότι το συγκρότημα έχει πολλά έξοδα - δεν είναι μυστικό ότι μπαίνουμε συνέχεια μέσα οικονομικά - θεωρούμε ότι η παραχώρηση τραγουδιού μας σε μια διαφήμιση δεν είναι κάτι το αθέμιτο. Σαφώς, όμως και υπάρχουν προϋποθέσεις. Πρέπει η αισθητική της εικόνας να αρέσει και σε μας. Δεν θα δίναμε ποτέ τραγούδι μας σε διαφήμιση για απορρυπαντικό λόγου χάρη. Δεν θα διαφωνήσω ότι η διαφήμιση αποτελεί έναν εύκολο τρόπο προβολής ενός τραγουδιού, όμως στις τηλεοπτικές διαφημίσεις ακούγονται καθημερινά εκατοντάδες τραγούδια. Τα θυμάστε όλα; Άρα το τραγούδι πρέπει να είναι και καλό για να μείνει στο κεφάλι κάποιου. Παρεμπιπτόντως, αν κάποιοι μας θεωρούν «ξεπουλημένους» δικαίωμα τους. Μπορούν κάλλιστα να μην αγοράζουν τους δίσκους μας.

Σχεδιάζετε να μπείτε ξανά στο studio για ηχογραφήσεις σύντομα; Στα live σας υπάρχει νέο υλικό;

Στο στούντιο θα επιστρέψουμε το καλοκαίρι. Αυτή τη στιγμή έχουμε γράψει περισσότερα από δέκα νέα τραγούδια, αλλά χρειαζόμαστε τουλάχιστον είκοσι πριν μπούμε στο στούντιο. Παίζουμε ένα απ' αυτά στα live μας, λέγεται Hell is Livin With You.

Ο Alex έχει δείξει ότι έχει μπει στο κλίμα της μπάντας για τα καλά και έχει δώσει και έναν νέο «αέρα» σ' αυτήν. Αυτό είναι κάτι που το επιδιώξατε ή απλά «έτυχε»; Πολλοί προβληματίζονται για το ποιο θα είναι στο εξής το ύφος της μπάντας.

Ο Άλεξ είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος, αλλά όπως όλοι έχει πολλά ακόμα να μάθει. Τα συνεχόμενα live του έχουν κάνει πολύ καλό, πάντως. Είναι ιδιαίτερα επικοινωνιακός και αυτό είναι από τις μεγαλύτερες αρετές του. Ναι, έχουμε πλέον έναν άλλο «αέρα» πάνω στη σκηνή και αυτό οφείλεται κυρίως στον Άλεξ. Είναι κάτι που μάλλον έτυχε. Ήρθε μαζί με το πακέτο Άλεξ Καββαδίας και το εκμεταλλευόμαστε στο έπακρο. Όσον αφορά το ύφος της μπάντας, μας αρέσει που κάποιοι προβληματίζονται για το μέλλον. Δείχνει ενδιαφέρον για μας και αυτό δεν μπορεί παρά είναι καλό. Εμείς, πάντως, δεν ανησυχούμε. Όλα λειτουργούν βάσει σχεδίου. Ριζοσπαστικές αλλαγές στο ύφος, ωστόσο, δεν θα υπάρξουν. Εξέλιξη, ναι.

Ποια είναι τα μουσικά σου ακούσματα τον τελευταίο καιρό;

Interpol, Arcade Fire, IAMX από τα πιο καινούργια και από τα παλιότερα Bowie, T-Rex, Bauhaus, The Who.

Τι σημαίνει για εσάς επιτυχία;

Επιτυχία είναι να είσαι ευχαριστημένος μ' όλα αυτά που κάνεις στη ζωή σου.

MATISSE i

01.2007
Να ξεκινήσουμε με κάποια αναγνωριστικά στοιχεία. Πώς δημιουργήθηκε το σχήμα;

Οι Matisse δημιουργήθηκαν το 1999. Ήθελα να φτιάξω ένα συγκρότημα περισσότερο για να περνάω δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο μου και βρήκα τα πρώτα μέλη της μπάντας στα ροκ κλαμπ της Αθήνας. Η εναλλακτική σκηνή στην Ελλάδα ήταν πάντα μικρή και σε σύντομο χρονικό διάστημα τους γνωρίζεις σχεδόν όλους....ξέρεις ποιος παίζει κιθάρα, ποιος παίζει ντραμς κλπ.

Ποιες ήταν οι επιρροές σας όταν ξεκινήσατε; Έχουν αλλάξει ως τώρα;

Οι βασικές επιρροές ήταν πάντα οι ίδιες. O David Bowie και τα "παιδιά" του (πχ Suede), οι T-Rex και από τη δεκαετία του 80' οι Cure, οι Soft Cell και φυσικά οι Smiths. Εντάξει στην πορεία προσθέσαμε κι άλλα ακούσματα. Προσωπικά τώρα ακούω πολύ Bob Dylan και Prince - καλλιτέχνες οι μουσικές των οποίων δεν με ενδιέφεραν στο παρελθόν.

Πιστεύετε ότι τελικά η πλειοψηφία του ελληνικού κοινού σνομπάρει τα ελληνικά αγγλόφωνα συγκροτήματα;

Αυτό που λες ίσχυε και σε μεγάλο βαθμό εξακολουθεί να ισχύει, αλλά νομίζω ότι η κατάσταση έχει ήδη αρχίσει να αλλάζει. Είναι κάτι που το βλέπω και από τις πωλήσεις μας και από την ανταπόκριση του κοινού στα δικά μας live και όχι μόνο.

Ποιο ήταν το καλύτερο και χειρότερο live σας και γιατί;

Το χειρότερο μας....κάτσε είναι πολλά (χαχα)....μάλλον στο Rockwave του 2005. Με 2 μέλη στο στρατό να έχουν μόλις βγει με άδεια και με τη διοργανώτρια να μην μας επιτρέπει να κάνουμε soundcheck, το live ήταν καταδικασμένο. Φταίμε που δεχτήκαμε να παίξουμε. Το καλύτερο....χμμ...μάλλον αυτό του Ιουλίου στο Flybeeyond Festival με James, Air, Tori Amos. Είχαμε καλό ήχο, ήμασταν κατάλληλα προετοιμασμένοι και όλα κύλισαν άψογα.

Πρόσφατα αλλάξατε τραγουδιστή. Την θέση του Άρη Σιαφά αντικατέστησε ο Alex Kavvadias. Θέλετε να μας πείτε για ποιους λόγους έγινε αυτό και πως επηρεάζει κάτι τέτοιο την πορεία της μπάντας;

Ο Άρης αποχώρησε για τους δικούς του προσωπικούς λόγους. Η αλήθεια είναι πως δεν είναι εύκολο να είσαι με μια μπάντα που έχει πολλές υποχρεώσεις και παράλληλα να προσπαθείς να βιοπορίσεις. Άλλες μπάντες θα είχαν διαλυθεί, αλλά εμείς πιστεύουμε ότι δεν ήμασταν ποτέ ένα προσωποκεντρικό συγκρότημα. Μας επηρεάζει στο βαθμό ότι ο Άλεξ χρειάζεται χρόνο προσαρμογής, μαθαίνοντας τα τραγούδια κάποιου άλλου. Ως εκεί όμως. Ουσιαστικές διαφορές στο ύφος της μπάντας δεν θα υπάρξουν.

Απ΄ την ελληνική αγγλόφωνη σκηνή ποια συγκροτήματα σας αρέσουν; Υπάρχουν κάποια που θα θέλατε κάποια στιγμή να συνεργαστείτε;

Οι Raining Pleasure, οι Abbie Gale, οι Fuzzy Nerds, οι Modrec, η Monica. Με την Ελένη Τζαβάρα (πρώην Film) θα συνεργαστούμε άμεσα. Αυτό μπορώ να στο πω από τώρα.

Η μουσική και η πολιτική έχει κάποιο κοινό στοιχείο για εσάς;

Οι στίχοι μας, ειδικά στο τελευταίο άλμπουμ είναι πολιτικοί, καθώς πραγματεύονται
ζητήματα που σχετίζονται από τη θρησκεία μέχρι την κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Οπότε ναι, σαφώς.

Πόσο σημαντικό ρόλο πιστεύετε παίζει το "image" και οι δημόσιες σχέσεις σε ένα συγκρότημα όπως εσείς π.χ. ;

Νομίζω ότι όλες οι μπάντες πρέπει να έχουν ένα "image" , κατά προτίμηση ενιαίο, αλλά αν δεν έχεις καλά τραγούδια όσο στυλ και να έχεις, όσες δημόσιες σχέσεις και να κάνεις δεν θα πας μακριά. Δεν ξέρω αν έχουμε "image" ή όχι, δημόσιες σχέσεις - ειδικά με τα εναλλακτικά περιοδικά της Αθήνας - δεν έχουμε. Ποτέ δεν μας συμπάθησαν ιδιαίτερα και προσωπικά ο indie ελιτισμός μερίδας αυτών που γράφουν σ’ αυτά με ενοχλεί.

Ποιες είναι οι κύριες διαφορές που επιδιώξατε στο "Toys up" σε σύγκριση με το πρώτο σας album;

Δεν επιδιώξαμε να αλλάξουμε κάτι εσκεμμένα. Απλά το πρώτο μας άλμπουμ ήταν κάπως διφορούμενο διότι δεν είχε ενιαίο ύφος και αυτό διότι συμπεριλαμβάνει υλικό από πολλές και διαφορετικές φάσεις της μπάντας. Από το 1999 μέχρι το Cheap As Art μεσολάβησε ένα σημαντικό χρονικό διάστημα και υπήρχε η ανάγκη να συμπεριληφθούν κάποια κομμάτια, τα οποία μπορεί και να μην ταίριαζαν με κάποια άλλα. Το Toys Up γράφτηκε σε διάστημα 6-8 μηνών και αντανακλά μια πολύ συγκεκριμένη φάση των Matisse. Είναι σαφώς πιο ομοιογενές σαν άλμπουμ.

https://www.myspace.com/matissetheband

RAINING PLEASURE

02.2007 ?

12 χρόνια μετά το Memory comes back πολλά έχουν συμβεί και έχουν αλλάξει.
Υπάρχει κάτι για το οποίο μετανιώσατε που κάνατε (ή που δεν κάνατε);

Απολύτως τίποτα! Όλες μας οι κινήσεις, λάθος και σωστές μας έχουν φέρει εδώ που είμαστε και έχουν παίξει δραστικότατο ρόλο στη διαμόρφωσή μας. Μπορεί με τη γνώση που έχουμε τώρα να μην κάναμε ακριβώς τα ίδια πράγματα αν είχαμε μια δεύτερη ευκαιρία, όμως αυτό αποτελεί μια ουτοπική σκέψη έτσι κι αλλιώς.

Γενικά η επιτυχία φέρνει αλλαγές. Τι έχει επηρεάσει περισσότερο η επιτυχία σας;

Οι αλλαγές έχουν κυρίως υπάρξει σε κοινωνικό επίπεδο. Αντιμετωπίζεσαι αλλιώς από τους ανθρώπους επειδή είσαι γνωστός και συνεπώς αντιμετωπίζεις αλλιώς τους ανθρώπους και ο ίδιος. Υπάρχει μια χαρά και μία θλίψη σ' αυτό. Χαίρεσαι γιατί αυτό που κάνεις εκλαμβάνεται ως καλό και ιδιαίτερο για κάποιους ανθρώπους. Από την άλλη όμως είσαι αυτόματα απομονωμένος από τις καθαρές και αγνές κοινωνικές επαφές γιατί οι άνθρωποι βλέπουν στο πρόσωπό σου μόνο μία πλευρά της ζωή σου και στο μεγαλύτερο ποσοστό αρνούνται να σε γνωρίσουν ουσιαστικά.

Τι σας κρατάει στη Πάτρα;

Η βάση του γκρουπ παραμένει στην Πάτρα γιατί δεν υπάρχει τίποτα που να μας διώχνει από 'κει. Εκεί είναι οι φίλοι, οι οικογένειες, το studio. Ίσως να είναι απλά και μόνο γιατί συνηθίσαμε.

Από την Πάτρα "ξεπετάγονται" αρκετά νέα γκρουπ σχηματίζοντας μία αξιόλογη τοπική σκηνή. Πως το βλέπεις όλο αυτό;

Με χαρά και αισιοδοξία. Ελπίζω μόνο να έχουν το κουράγιο να συνεχίσουν και σε βάθος χρόνου. Εκεί είναι το μεγάλο στοίχημα.

Το 2008 σας βρίσκει με νέο δίσκο. Λοιπόν who is Juliet? (ως album και ως πρόσωπο)

Juliet is Romeo's girlfriend :)
Πρόκειται για μία surreal εκδοχή της γνωστής ιστορίας. Δε μου αρέσει να αναλύω πολύ τους στίχους μου όμως, γι' αυτό θα σε αφήσω να δημιουργήσεις τη δική σου εικόνα γύρω από όλο αυτό. Κι αυτό είναι που θέλω κι από όλο τον κόσμο που θα ακούσει και θα διαβάσει.

Παρατηρούμε κάποια αλλαγή στον ήχο των RP. Επηρέασε η αποχώρηση του Spiral αυτή τη στροφή στο έγχορδο στοιχείο;

Είχαμε ήδη αρχίσει να παίζουμε πιο κιθαριστικά ακόμα και όταν ο Spiral ήταν στο συγκρότημα. Αυτό προέκυψε απ' τις πολλές live εμφανίσεις μας τα τελευταία 2-3 χρόνια Με εξαίρεση το "Reflections", δεν είχαμε βγάλει δική μας μουσική από το 2003, ενώ σε αυτό το διάστημα κάναμε πάρα πολλές συναυλίες. Πιάσαμε και παλιότερα κομμάτια και τα παίζαμε στα live πολύ πιο ηλεκτρικά, πολύ πιο rock. Αυτό που ακούγεται τώρα στο "Juliet" είναι η μεταμόρφωση που ήρθε από όλα αυτά τα live. Και φυσικά από την ανάγκη μας να εξελίσσουμε συνεχώς τον ήχο μας.

Ο καινούριος δίσκος κυκλοφόρησε από τη δική σας εταιρία "Celesta records". Τι σας οδήγησε σε αυτή την απόφαση;

Ήρθε η ώρα που μπορούσαμε πρακτικά και ψυχολογικά να λειτουργήσουμε μόνοι μας. Πήραμε λοιπόν στους ώμους μας όλο το βάρος και την ευθύνη. Νιώθουμε πιο άνετα και έχουμε όλο τον έλεγχο της κατάστασης στα χέρια μας.

Ποια η γνώμη σας για την ελεύθερη διακίνηση μουσικής;

Κάθε πράγμα έχει τη φωτεινή και τη σκοτεινή πλευρά του. Είναι πολύ καλό να έχεις εύκολη πρόσβαση στα παγκόσμια μουσικά δρώμενα και να ενημερώνεσαι.
Λειτουργεί επίσης και ως πολύ καλό promotion για το γκρουπ. Από την άλλη βέβαια, είναι κρίμα να έχεις ρίξει τόση δουλειά και να μην αμείβεσαι γι' αυτό όπως θα έπρεπε. Το σίγουρο είναι ότι συμβαίνει, οπότε ας περιμένουμε να δούμε τι θα φέρει το μέλλον.

http://www.myspace.com/rainingpleasure

ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ

-->2007?

Όταν είχες έρθει πριν δύο χρόνια στα Γιάννινα ακόμα δεν είχες κυκλοφορήσει το «Άλλη μια μέρα». Μας είχες προειδοποιήσει ότι θα είναι ένα τελείως διαφορετικό album, πιο speedάτο, ας πούμε λίγο πιο «Παυλίδης». Ότι ήθελες ένα album τελείως διαφορετικό,. Σου ταιριάζει αυτό το στυλ, σε εκφράζει όσο το «Αφού λοιπόν ξεχάστηκα»;

Όχι, κατάλαβα ότι το «Άλλη μια μέρα» ήτανε περισσότερο ξεμπέρδεμα λογαριασμών, ήθελα να δω τι έμεινε εντός μου από τα «Ξύλινα Σπαθιά». Αγαπώ το «Άλλη μια μέρα» για τους στίχους του, μ' αρέσει η μουσική του αλλά μου φαίνεται σαν «κατασκευή» σε σχέση με το «Αφού λοιπόν ξεχάστηκα». Μιας και εδώ στα Γιάννινα φτιάχνετε χειροποίητα κοσμήματα το πρώτο album είναι πιο γιαννιώτικο κόσμημα ενώ το δεύτερο είναι φτιαγμένο στην πρέσα. Απλά είχα ανάγκη να ξεκαθαρίσω την σχέση μου με την μηχανή.

Αυτό σημαίνει ότι η επόμενη δουλειά σου θα είναι στα χνάρια της πρώτης ή θα έχει στοιχεία κι απ' την δεύτερη;

Χωρίς να το καταλαβαίνω και πολύ οι B-Movies έγιναν συγκρότημα και το απέδειξαν το βράδυ της Παρασκεύης. Απέδειξαν ότι δεν είναι εδώ για να πάρουν μεροκάματο. Όταν δηλαδή εγώ παραπονέθηκα όλοι μου είπανε είναι η καλύτερη συναυλία της ζωής μου, όχι απ' τον τρόπο που παίξαμε αλλά ως τον τρόπο που συμπεριφέρθηκα ως αρχηγός αυτής της ομάδας

Είπες «στα Γιάννενα και πάλι», έχει ξαναγίνει εδώ κάτι παρόμοιο;

Με το που κάνουμε κάτι λέω πάμε να κλείσουμε στα Γιάννινα. Πάντα μου αρέσει να ξεκινάω από εδώ και δεν είναι μεταφυσικό αυτό. Όταν βρέθηκα στο Παρίσι στην πιο αβοήθητη περίοδο της ζωής μου οι Γιαννιώτες με σώσανε και ξέρω γιατί «Γιάννη μου το μαντήλι σου» είναι λερωμένο και ξέρω και ποιος το λέρωσε.

Αυτό εξηγεί στο «Είδα να φεύγουν δυο πουλιά» τον Ηπειρώτικο αυτό ρυθμό; Είναι από 'κείνη την εποχή στο Παρίσι ή σε επηρέασε καθόλου ο Γιάννης Μήτσης;

Ήταν ο Μήτσης. Ήμασταν στην Ηγουμενίτσα και είχα ξυπνήσει πρωί στο ξενοδοχείο. Όπως είπα και πριν τα ξενοδοχεία είναι συναρπαστικά, ξυπνάς βλέπεις το καινούργιο σου πρόσωπο για πρώτη φορά στο καινούργιο καθρέφτη, σε κοιτάει σαν να σου λέει : «τι έγινε ρε; Ακόμη δεν με αναγνώρισες;». Καθώς λοιπόν ήταν συναρπαστικό το ξενοδοχείο στην Ηγουμενίτσα σκάει ο «κρουστός» ανήσυχος με ρωτάει «τι κάνεις;» του λέω «πίνω καφέ».

Απειλητικά στο είπε;(γέλια)

Ναι ότι κι αν σου λέει ο Μήτσης αισθάνεσαι πως κινδυνεύεις! (γέλια)
Και όπως πίναμε καφέ λέμε ποιος άλλος δεν κοιμάται; Ας ενοχλήσουμε τους πάντες!
Και του λέω έχω μια μαντινάδα «είδα να φεύγουν δυο πουλιά.», αυτό μου λέει γίνεται και πωγωνίσιο και έγινε εκείνη την ώρα, εντάξει την μελωδία μετά την άλλαξα αλλά η όλη ιδέα έγινε εκεί.

Έχεις καινούργια κομμάτια; Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο;

Η επόμενη δουλειά είναι ένα dvd. Θα κινηματογραφήσουμε μία παράσταση στο θέατρο Απόλλωνος της Σύρου το οποίο στέκεται εκεί από το 1861. Στις 25 Μαρτίου θα γίνει αυτό, είστε καλεσμένοι. Αυτή θα είναι η καινούργια δουλειά που θα περιέχει περίπου μισό δίσκο ακυκλοφόρητο και κάποιες διασκευές.

Είναι η τρίτη φορά που έρχεσαι παρουσιάζοντας τους προσωπικούς σου δίσκους. Ποια είναι η άποψη σου για την πόλη μας;

Μου φαίνεται λογικό κάθε φορά που κάνω κάτι καινούργιο να ξεκινάω από εδώ. Τα Γιάννινα για μένα μέσα στο κεφάλι μου είναι σαν μία όμορφη και λυπημένη κυρία αλλά κυρία με K κεφαλαίο. Αποκλεισμένη και αξιοπρεπής. Έρωτα έχω για τα Γιάννινα!

ΤΟ ΣΧΗΜΑ

02.07

Θα μας πας λίγο (αρκετά μάλλον) πίσω στο 1993, όταν σχηματίστηκε "Το Σχήμα"; Πως ξεκίνησε όλο αυτό;

Το Σχήμα δημιουργήθηκε το Νοέμβρη του 1992, από εμένα ,τον Αχιλλέα Νάσιο και το Γιώργο Παπαγεωργίου. Με τον Αχιλλέα(ο οποίος είναι απόφοιτος της σχολής καλών τεχνών του Βερολίνου) ήμασταν μαζί φαντάροι και μοιραζόμασταν τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς μας. Όταν απολυθήκαμε, θελήσαμε αυτούς τους προβληματισμούς να τους κάνουμε τραγούδια, κοινωνικά τραγούδια. Τότε βέβαια γράφαμε τραγούδια με ελληνικό στίχο. Στην παρέα μας προστέθηκε ο Θοδωρής Τσουμάνης (πρώην Dirty Saints/κιθάρα) και ο Γιώργος Βούλγαρης (drums). Αυτό ήταν και το πρώτο Σχήμα. Στη συνέχεια ,το '95 ,στα drums περνά ο Λεωνίδας Πορίκης (που είναι και ο σημερινός drummer) και το γκρουπ αρχίζει πλέον καθημερινές εμφανίσεις σε διάφορα μαγαζιά της πόλης ,ποιος ξεχνά το 'Μητρόπολις' το '96 ,το πρώτο μαγαζί με καθημερινό live και με πληρωμένους μουσικούς ,το Decadence στη στοά Ορφέα ,την Αίγλη ,το Αδιέξοδο ,το Gallery ,το Pal ,τον Σταθμό κ.ά.

Όλα αυτά τα χρόνια έχετε κάνει πολλά live σε όλη την Ελλάδα. Τότε, στα μέσα της δεκαετίας του '90 ο τρόπος προώθησης συναυλιών και μουσικής δεν ήταν τόσο εύκολος όσο τώρα, μέσω του myspace για παρά δειγμα. Ποια λοιπόν βλέπεις ως θετικά και αρνητικά σ' αυτές τις αλλαγές με το πέρασμα των χρόνων;

Συνήθως με το πέρασμα του χρόνου τα πράγματα γίνονται καλύτερα ,αρκεί να μπορέσουμε να δούμε τα λάθη μας και να τα διορθώσουμε ,το κάνουμε όμως; Το myspace είναι μια πολύ καλή περίπτωση να γνωρίσεις καινούργιους μουσικούς , συγκροτήματα ,να ακούσεις καινούργια πράγματα ,για τον μουσικό όμως το καλύτερο είναι τα live ,η σκηνή ,γι 'αυτό ο κόσμος πρέπει να σηκωθεί από τους καναπέδες ,τα PC ,και να παρακολουθεί συναυλίες από κοντά ,η επαφή που υπάρχει στις ζωντανές εμφανίσεις μεταξύ της μπάντας και του κόσμου δεν αντικαθίσταται.

Πως βλέπεις αυτήν την τάση των νέων συγκροτημάτων στην χώρα μας να οικειοποιούνται τον αγγλικό στίχο; Έχει γίνει πια μόδα λόγω επιτυχίας κάποιων απ' αυτών;

Νομίζω ότι επειδή πλέον οι εταιρείες είναι κλειστές στον ελληνόφωνο στίχο και σε συνάρτηση με το myspace τα συγκροτήματα προτιμούν τον αγγλόφωνο στίχο. Το είχαμε ζήσει και στο παρελθόν από την ανάποδη όμως. Στη δεκαετία του '90 σχεδόν όλα τα συγκροτήματα είχαν ελληνόφωνο στίχο.

Όλο αυτό το διάστημα (1993-2008) έχετε κυκλοφορήσει μόλις δύο album ("Come closer", "Earth") σε αντίθεση με τα συχνά live που κάνετε. Είναι κάτι που επιδιώκετε συνειδητά;

Τραγούδια μας έχουν κυκλοφορήσει σε 2 συλλογές ,έχουμε εκδώσει ένα βιβλίο με στίχους από ανέκδοτα τραγούδια μας και έχουμε συνθέσει τη μουσική σε δύο θεατρικά ,'Το Ενυδρείο' του Κ. Μουρσελά και 'Το όνειρο του σκιάχτρου' του Ε. Τριβιζά.
Αυτό που κάνουμε είναι να στηρίζουμε τα τραγούδια που επιλέγουμε για τις δουλειές μας μέχρι να κλείσει ο κύκλος τους και αυτό το κάνουμε με τα live μας. Και να μην ξεχνάμε ότι υπάρχει κόσμος που θέλει να δει αυτά τα τραγούδια ζωντανά παιγμένα.

Και ως συνέχιση της προηγούμενης ερώτησης ετοιμάζεται κάποιο καινούργιο υλικό δισκογραφικά σύντομα; Και όσο αναφορά τα live πιστεύετε/βλέπετε ότι το κοινό των Ιωαννίνων μπορεί να στηρίξει αυτές τις ανά τακτά διαστήματα εμφανίσεις σας (ή και οποιοδήποτε συγκροτήματος);

Όλο το υλικό είναι έτοιμο και θα βγει μέσα στο 2008.Είναι μια δουλειά 2 χρόνων
,σε garage-blues ύφος με αγγλόφωνο στίχο. Εδώ πρέπει να αναφέρω και τους συνεργάτες μου σε αυτή τη δουλειά που είναι ο Περικλής Κουρκουμέλης(πλήκτρα),ο Γιάννης Παπανδρώνης (μπάσο) ,ο Αχιλλέας Ράδης ( ηλ. κιθάρα) , ο Λεωνίδας Πορίκης (τύμπανα) και η Σοφία Καμηνά (φωνή).
Όσον αφορά το δεύτερο υποερώτημα φέτος ξεπεράσαμε από προσέλευση κόσμου κάθε προσδοκία γι' αυτό συνεχίζουμε τα live ,είτε μόνοι μας είτε με τη συμπαράσταση φίλων μας. Φέτος ήρθαν και συνεργαστήκαμε μαζί επί σκηνής οι ΑΜ:PM ,οι Celuta Red από την Αθήνα ,ο Χρήστος Παρλαπάς με τον Αλέξη Καραμέτη ,οι Rockin' Rebel και αυτό το Σάββατο στο bar Γκιώνς παίζουμε μαζί με τους Deadbeat Escapement από την Πάτρα. Ο κόσμος των Ιωαννίνων έχει ανάγκη από εναλλακτικές προτάσεις διασκέδασης και όταν γίνονται τις τιμά με την παρουσία του.

Οι συναυλιακοί χώροι της πόλης καλύπτουν τις απαιτήσεις των συγκροτημάτων;

Οι υπάρχοντες συναυλιακοί χώροι είναι αρκετά μικροί αλλά οι ιδιοκτήτες τους έχουν και διάθεση και μεράκι να προσφέρουν. Βλέπουμε ότι φέτος έχουμε τις περισσότερες συναυλίες από κάθε άλλη χρονιά ,αν πάντως συνεχιστεί όπως φέτος η προσέλευση του κόσμου στο μέλλον ίσως έχουμε και κάποιον μεγαλύτερο συναυλιακό χώρο.

"Το Σχήμα" είναι :
Ηλεκτική κιθάρα - Φωνητικά: Στάθης Χούλιαρης
Πλήκτρα: Περικλής Κουρκουμέλης
Φωνητικά: Σοφία Καμηνά
Ηλεκτρική κιθάρα: Αχιλλέας Ράδης
Μπάσο: Γιάννης Παπανδρώνης
Τύμπανα: Λεωνίδας Πορίκης

http://www.myspace.com/toschema

ABBIE GALE

-->11/2007

-->

Πώς έγινε η γνωριμία με τους υπόλοιπους του γκρουπ; Πώς γράφετε;

Όλοι μας είχαμε βρεθεί μαζί σε δυάδες σε διάφορα σχήματα στο παρελθόν και ταυτόχρονα συχνάζαμε στα ίδια μέρη. Κάπως έτσι, το καλοκαίρι του 2003, μάλλον είχε έρθει η ώρα του και φτιάξαμε όλοι μαζί τους Abbie Gale.
Τη μουσική γράφουν ο Salvatore και ο Pedal. Φέρνουν τα κομμάτια στο group και τα δουλεύουμε όλοι μαζί, σε ιδέες, ρυθμούς και ενορχηστρώσεις.

Από τα υπόλοιπα γκρουπ της σκηνής ποια σας αρέσουν;

Α

πό την «αγγλόφωνη» σκηνή, υπάρχουν πάρα πολλά ωραία σχήματα, όπως οι Raining Pleasure,οι Film,οι Serpentine που πλέον δεν υπάρχουν, οι Mary and the Boy,οι Firewakeup και οι Palindrome. Υπάρχουν κι άλλα ωραία πράγματα, όπως οι Κόρε Ύδρο, που έχουν ελληνικό στίχο.

Είναι το συγκρότημα η βασική σας επαγγελματική δραστηριότητα;

Όχι, για την ακρίβεια δεν είναι καν επαγγελματική δραστηριότητα! Τα χρήματα που έχουμε δώσει γι'αυτό το πράγμα είναι απίστευτα και τα χρήματα που έχουμε πάρει πίσω αμελητέα! Κι αν πάρουμε από κάπου χρήματα, αυτά ξαναγυρνάνε πάλι μέσα, σε εξοπλισμό, πρόβες και ότι άλλο! 'Όλοι κάνουμε και κάτι άλλο ταυτόχρονα.

Το να συμπεριλαμβάνονταν κάποιο κομμάτι σας σε κάποια διαφήμιση πως θα σας φαινόταν;

Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με αυτό, και προσωπικά δεν βρίσκω που είναι το κακό! Είναι απλώς μια πολύ καλή ευκαιρία να ακουστεί η μουσική σου και να βγάλεις και κάποια χρήματα. Αυτό είναι όλο!

Εσείς θα δίνατε τα κομμάτια σας free στο internet?

Ναι, και πολύ ευχαρίστως! Καλώς ή κακώς, ζούμε πλέον σε μια «ηλεκτρονική» εποχή όπου το Internet παρέχει αυτό που τόσο παθιασμένα και περήφανα μας περιέγραφαν τόσα χρόνια στο σχολείο, για άλλες χρονικές περιόδους: την ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Το να μην θες να κατεβάζει κάποιος τη μουσική σου ελεύθερα, ή το να μην θες να δεχτείς ότι γίνεται αυτό το πράγμα, δείχνει ότι απλώς δεν μπορείς να αποδεχτείς την εποχή στην οποία ζεις. Μακάρι να μπορούσε να ακουστεί η μουσική μας στα πέρατα του κόσμου, δεν νομίζω ότι θα υπήρχε πιο μεγάλη ευτυχία! Βέβαια, καθαρά προσωπική μου άποψη είναι ότι έχει άλλη μαγεία όταν ακούς έναν δίσκο κρατώντας στα χέρια σου τη συσκευασία του. Σε βάζει πιο πολύ στο κλίμα του.

Πιστεύετε ότι παρουσιάζονται ευκαιρίες σε συγκροτήματα να αναδειχτούν; Πόσο ρόλο παίζει η τύχη και πόσο η προσπάθεια του καθενός;

Ναι άλλα το θέμα είναι που απευθύνεσαι. Δηλαδή αν το θέμα είναι το να κάνεις κάποιο live μπροστά σε 50 ή 100 άτομα αυτό ναι, μπορείς να το κάνεις και χωρίς δίσκο και χωρίς promotion. Υπάρχουν μέρη-στέκια που σίγουρα θα έρθει κόσμος, έστω από περιέργεια .Ή πάλι αν αυτό που θέλεις είναι να γυρίσεις την Ελλάδα και να παίξεις σε όσο πιο πολλά μέρη μπορείς, ναι, κι αυτό μπορείς να το κάνεις αλλά το θέμα είναι υπό ποιες συνθήκες και τι κόστος. Στην Ελλάδα, αυτή η μουσική δεν είναι η δημοφιλέστερη, και ειδικότερα η αγγλόφωνη. Αν αυτό που θες είναι απλώς να μάθουν το όνομα σου σε μια indie κοινότητα, αυτό γίνεται και μόνο μέσω του myspace. Από τα άλλα δύο που ρωτάς και τα δύο παίζουν ρόλο. Από τη μία είναι μέχρι που μπορεί και έχει το κουράγιο να το τραβήξει ένα group(κάποτε έρχεται και η στιγμή του στρατού..) και από την άλλη υπάρχουν πάντα κάποια ανέλπιστα καλά που πετάγονται στο δρόμο σου ,όπως όμως και απρόσμενες στραβές. Μας έχουν συμβεί και τα δύο!

Ποιές είναι οι καλύτερες σας στιγμές σαν abbie gale?

Εγώ θα κράταγα πιο πολύ κάποιες μικρές αλλά ωραίες στιγμές, που δεν τις θυμάσαι καν αυτούσιες αλλά σε κάνουν να νοιώσεις πολύ ωραία εκείνη τη στιγμή .Στιγμές ας πούμε σε πρόβες που έβγαινε ένα καινούργιο κομμάτι, ωραία live, όταν μπήκαμε για πρώτη φορά όλοι μαζί στο αμάξι να πάμε για live εκτός Πάτρας, ή οι ηχογραφήσεις. Πιο χαρακτηριστικές ,βέβαια, και έντονα χαραγμένες σε όλους μας, είναι οι δύο παρουσιάσεις των δίσκων μας. Ήταν κάτι διαφορετικό από κοινές συναυλίες, ήταν σαν γιορτή για μας.

Πείτε μας λίγα πράγματα για τις ηχογραφήσεις της δεύτερης δουλειάς σας! Ποιες είναι οι διαφορές από την πρώτη;

Αυτό που είναι ξεκάθαρο στο 2 είναι ότι είναι πιο δυνατός ο ήχος .Αυτό μας βγήκε σιγά σιγά μετά το Family Life. Με τον καιρό άρχισαν κάποιες ακουστικές κιθάρες να γίνονται ηλεκτρικές και γενικότερα οι ενορχηστρώσεις των κομματιών να αλλάζουν και να «δυναμώνουν» και τελικά αυτό αποτυπώθηκε στο καινούργιο album. Η πιο βασική τους διαφορά, όμως , είναι στο πως δουλεύτηκαν τα δυο album. Τα κομμάτια του 2 τα δουλεύαμε για σχεδόν ένα χρόνο. Τα προβάραμε, τα παίζαμε σε συναυλίες, τα γράψαμε σε demo,τα ξαναπροβάραμε και τελικά τα ηχογραφήσαμε. Και ακόμα κι αν είχαμε παραπάνω ώρες αυτή τη φορά στο στούντιο, πήγαμε πιο καλά προετοιμασμένοι..

Οι Abbie Gale είναι οι :
Evira : φωνή - Salvatore : κιθάρα, μπασσοκίθαρο, φωνή
Pedal : κιθάρα, πλήκτρα, φωνή
Achilles : τύμπανα
Bon Bon : μπάσο

http://www.myspace.com/abbiegale

B-SIDES/THE PLACE WITHIN

19.03.09
Πρώτες αναγνωριστικές ερωτήσεις! Πότε και πως σχηματίστηκαν οι The Place Within - Bsides; Βάση της μπάντας η Πάτρα;

-TPW: Οι The Place Within σχηματίστηκαν το 2005 όταν ο Γιώργος (ηλ.κιθάρα ενίοτε drums) και ο Κωνσταντίνος (drums, ενίοτε μπάσο) μετά απο ατυχείς πλην τήμιες προηγούμενες προσπάθειες για δημιουργία ενός συγκροτήματος βρήκαν τον Αλέξανδρο (φωνή, κιθάρα, ενίοτε πλήκτρα) o οποίος ήξερε τον Αγαμέμνονα (μπάσο, ενίοτε πλήκτρα, μελόντικα, μεταλλόφωνο). Αργότερα προστέθηκε ο Ορέστης (πλήκτρα, ενίοτε μπάσο, μεταλλόφωνο, κιθάρα). Όλοι είμαστε απο την Αθήνα και σπουδάζουμε στην Πάτρα. Το όνομα προέκυψε απο μια φωτογραφία που είχε τραβήξει ο Αγαμέμνονας απο ένα τοίχο στο εξωτερικό όπου ήταν γραμμένο το εξής: “Μelancholy songs appear from the place within”.

-BS: Οι τρεις από τους πέντε (Γιώργος-κιθάρα, Χρήστος-κιθάρα, Γιάννης-μπάσο) παίζαμε μαζί από το 1999 σε άλλο γκρουπ. Το 2004 οι τρεις μας ξεκινήσαμε αυτό που κατέληξε στους B-sides. Το 2006 ήρθε ο Χρήστος στην ντραμς με τον οποίο γνωριζόμασταν από παλιά και είχαμε παίξει μαζί σε side groups και τέλος τον Σεπτέμβρη του 2007 ο τραγουδιστής μας ο Βασίλης. Μετά από λίγους μήνες τον Δεκέμβρη του 2007 κάναμε το πρώτο μας live σαν B-sides και τον Γενάρη του 2008 ηχογραφήσαμε το demo single “Morning After” και ακολούθησαν άλλο ένα demo single, ένα demo EP και το “επίσημο” single σε βινύλιο. Η βάση της μπάντας είναι η Πάτρα μιας και όλοι δουλεύουμε εκεί.

Οι μουσικές σας επιρροές ποιες είναι; Κάποια νέα κυκλοφορία που σας ενθουσίασε;

-TPW: To κάθε μέλος έχει διαφορετικές επιρροές, απο τα πιο post-rock ακούσματα του Αγαμέμνονα ως καποια progressive κιθαριστικά rock ακούσματα του Γιώργου και του Ορέστη. Με τον καιρό όμως τα αυτιά μας έχουν συντονιστεί σε κάποια κοινά ακούσματα όπως οι Radiohead, οι Portishead, οι Ιnterpol κ.α. Στους στίχους κύρια επιρροή είναι οι bright eyes που εισήχθησαν στην μπάντα απο τον Αγαμέμνονα. Σχετικά πρόσφατες κυκλοφορίες που μας αρέσουν είναι το 3 (Portishead) το In Rainbows (Radiohead), το Αvatar (Monika). Για εντελώς νέες κυκλοφορίες θα πρέπει να πάμε στην κυκλοφορία των Yeah Yeah Yeahs- Its Blitz! που έχει εντυπωσιάσει τον Αλέξανδρο ή το live του Παυλίδη στη Σύρο, που αρέσει στον Αγαμέμνονα και τον Αλέξανδρο.
-BS: Ακούμε πολλή μουσική και αρκετές φορές από διαφορετικά είδη αλλά προφανώς η μουσική στην οποία συγκλίνουμε και μας επηρεάζει είναι το alternative/indie rock/pop από τις αρχές της δεκαετίας του 80 μέχρι και σήμερα. Από τις πρόσφατες κυκλοφορίες μας αρέσει πολύ ο δίσκος των Last shadow puppets, ο τελευταίος των Calexico, ο δίσκος των Get well soon, των Foals και του Morrissey! Γενικά αγαπημένα γκρουπ των b-sides είναι οι Muse, οι Bloc party, οι Franz Ferdinand, οι Arctic monkeys, οι Madrugada, οι Belle and Sebastian αλλά και πιο κλασικά πράγματα όπως οι Joy Division και οι Smiths.

(στους TPW)
Ήσασταν ανάμεσα στους είκοσι νικητές του διαγωνισμού Coca-cola soundwave 2 αν δεν κάνω λάθος. Σας βοήθησε αυτό σαν μπάντα σε πράγματα που κάνατε από ‘κει και πέρα;

Χμμμ, το soundwave 2 δεν έτυχε της προβολής που έτυχε το 1 και που δείχνει να είναι έτοιμο να τύχει το 3. Δεν συμμετείχαμε σε κάποιο live και τέλειωσε κάπως άδοξα, αιφνιδιαστικά και χωρίς νικητή. Αnyway δεν είναι οτι χάσαμε και κάτι, είναι κάτι για το βιογραφικό μας, αν κάποιον τον ενδιαφέρουν αυτά τα πράγματα. Είναι πάντως λίγο περίεργο θέμα βέβαια αυτό με τις εταιρίες. Mόλις αναρτήσαμε ένα blog πάνω στο θέμα στο theplacewithinblog.blogspot.com οπότε αν θέλετε μπορείτε να διαβάσετε το blog “concumerocracy”.

(στους BS)
Πριν λίγο καιρό πραγματοποιήθηκε η πρώτη σας κυκλοφορία, ένα βινύλιο με τίτλο Queen. Πείτε μου λίγα πράγματα γι’ αυτό…

Το βινύλιο κυκλοφόρησε σε συλλεκτική έκδοση σε μόνο 500 αριθμημένα αντίτυπα, με προσεγμένο εξωφυλλάκι και βαρύ βινύλιο 80gr. Υπάρχει στα περισσότερα δισκάδικα στις μεγάλες πόλεις και πάει πολύ καλά μέχρι στιγμής, αφού πλέον δεν υπάρχουν άλλα αντίτυπα στην αποθήκη! Η εταιρεία έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τη συγκεκριμένη κυκλοφορία και είμαστε πολύ χαρούμενοι που έχουμε στα χέρια μας μία τόσο όμορφη κυκλοφορία. Όσον αφορά στο σημαντικότερο μέρος, τη μουσική, το single περιέχει τα 2 πρώτα κομμάτια που ηχογραφήσαμε περίπου ένα χρόνο πριν (Queen και Forest) σε mastered εκδόσεις που έγιναν για τη συγκεκριμένη κυκλοφορία.

(στους TPW)

Έχετε ηχογραφήσει αρκετά κομμάτια ως τώρα(και αρκετά δουλεμένα και αξιόλογα κατά τη γνώμη μου), σκέφτεστε μια επίσημη κυκλοφορία;

Τα τραγούδια μας τα κυκλοφορούμε εντελώς επίσημα μοιράζοντας cd με τα 4 τραγούδια που έχουμε ηχογραφήσει. εντελώς δωρεάν σε μία εντελώς λευκή και άγραφη συσκευασία. (Bagism!) (Και γι αυτό μπορείτε να μάθετε πιο πολλά στο blog). Στο κοντινό μέλλον θέλουμε να γράψουμε κάποια κομμάτια ακόμα, όπως το νέο μας αγαπημένο το “darling” και αν αλλάξει κάτι στον τρόπο κυκλοφορίας με κάποια δισκογραφική εταιρία π.χ. θα το δούμε στη συνέχεια.

(στους BS)
Η εταιρία που κυκλοφόρησε το βινύλιο σας λέγεται B-otherside records. Ποια η σχέση της με την μπάντα, εκτός του παραπάνω; Είναι οι ίδιοι οι συντελεστές; (λόγω ονόματος το υποθέτω)

Όσο και αν σου φαίνεται περίεργο, δεν έχουμε καμία σχέση με την B-otherside records! Ο Δημήτρης Βασιλειάδης που είναι πίσω από την εταιρία είχε καταλήξει σε αυτό το όνομα πριν μας γνωρίσει... (ή τουλάχιστον έτσι μας είπε για να μην του κάνουμε μήνυση για παραποίηση ονόματος - χαχαχα!). Με την εταιρία έχουμε άψογη σχέση και ειδικά η επιλογή του Δημήτρη να βγάλει το 7ιντσο σε audiophile βινύλιο (που στοιχίζει πολύ περισσότερο) μας εξέπληξε ευχάριστα.

Σκοπεύετε να κυκλοφορήσετε άλλο υλικό σας σύντομα; Ένα full album ίσως;

Δεν έχουμε σκοπό να κυκλοφορήσουμε κάτι άλλο πριν το επίσημο album μας. Το σχέδιο μας είναι να μπούμε στο studio κάποια στιγμή στο τέλος του καλοκαιριού και να ηχογραφήσουμε ένα album από την αρχή, είτε περιέχει κομμάτια που έχουμε ήδη ηχογραφήσει είτε όχι. Θα είναι η πρώτη μας ολοκληρωμένη δουλειά και θέλουμε να είναι όσο το δυνατό καλύτερη.

Πως σας φαίνεται όλη αυτή η άνθηση της μουσικής σκηνής της Πάτρας τα τελευταία χρόνια;

-TPW: Η άνθιση οφείλεται κατα πολύ μεγάλο βαθμό πολύ σωστές και επαγγελματικές δουλειές που γίνονται στα noise box studios. Σχεδόν όλες οι μπάντες που έχουν βγει τα τελευταία χρόνια από την Πάτρα έχουν περάσει από τα χέρια και τα αυτιά του Σάκη που πάντα βοηθάει τα συγκροτήματα να βελτιωθούν και να βρουν τον ήχο τους. Εμείς πάντως πραγματικά χρωστάμε πολλά. Επίσης νομίζω ότι πρέπει να πούμε και τις λέξεις Raining Pleasure στην απάντηση. Είναι υποχρεωτικό για κάποιο λόγο μάλλον. Χαχα!
-BS: Η Πάτρα ανέκαθεν είχε σκηνή απλά δεν υπήρχε ιδιαίτερη ομοιογένεια στον ήχο και επίσης δεν είχε ποτέ ένα γκρουπ που θα έκανε επιτυχία ώστε να στρέψει τα βλέμματα πάνω της. Μετά τους Raining pleasure όμως, το κοινό συνειδητοποίησε ότι η σκηνή έχει πολλά να δώσει. Έτσι δόθηκε κίνητρο στα συγκροτήματα να προσπαθούν συνεχώς για το καλύτερο. Άλλος ένας λόγος είναι η ύπαρξη του noisebox studio το οποίο κάνει υποδειγματικές παραγωγές. Πολλά συγκροτήματα όπως οι Flakes, οι Abbie Gale, οι Place Within, οι An orange end και οι Carte Postale έχουν γράψει εκεί!

Πριν μερικές μέρες παίξατε live στον Βόλο μαζί με τους B-sides / The Place Within που θα είναι μαζί σας και στο live των Ιωαννίνων, και τους Pig in a poke, είχαν προηγηθεί και κάποια live στην Πάτρα και την Αθήνα… θα ακολουθήσουν και άλλες συναυλίες σε άλλες πόλεις;

-TPW: Την επόμενη μέρα μετά το live των Ιωαννίνων θα κατέβουμε στο kinky kong στην Αβραμιώτου στην Αθήνα! Δεν είναι ακόμα επιβεβαιωμένο ένα live που σχεδιάζουμε στη Ναύπακτο στις 27 Μαρτίου αλλά αναμένουμε να κλείσει τις επόμενες μέρες. Κατά τ’ άλλα σχεδιάζουμε με τους Β-Sides να ανέβουμε και προς τη Θεσσαλονίκη σύντομα.

-BS: Εκτός από την εμφάνιση στο Berserk, την επόμενη μέρα (Κυριακή), παίζουμε ξανά στην Αθήνα στο Kinky Kong μαζί με τους Place within. Μετά ακολουθεί η Λάρισα και η Θεσσαλονίκη, αλλά περιμένουμε να συμφωνήσουμε στις ημερομηνίες και έτσι δεν έχουμε κλείσει κάτι συγκεκριμένο ακόμα. Θέλουμε να γυρίσουμε την Ελλάδα και ο κόσμος να μας γνωρίσει από κοντά και να ακούσει τη μουσική μας. Το πέρασμα σε ευρύ κοινό μέσω των εμπορικών ΜΜΕ δεν είναι κάτι εύκολο ούτε πολλές φορές επιθυμητό με τον τρόπο που συνήθως γίνεται. Οπότε προτιμούμε να το κάνουμε μόνοι μας με τη βοήθεια των ανθρώπων που στηρίζουν τη μουσική μας!

Τι ζώδιο είστε; (χαχαχαχα!!)

-TPW: Χαχα! Δεν θα το πιστέψετε: Κανείς δεν μας έχει ξανακάνει αυτή την ερώτηση! Εμμμ, πρέπει να ‘μαστε Ιχθείς γιατί η πρώτη μας πρόβα πρέπει να ήταν τέλος Φεβρουαρίου, αρχές Μαρτίου, κάτι τέτοιο!

-BS: Και είχαμε αρχίσει να αναρωτιόμαστε πότε θα μας ρωτήσεις...!
Γιώργος (κιθάρα): Τρίδυμος
Γιάννης (μπάσο): Ωροσκόπος.
Χρήστος (κιθάρα): Πέρκα
Χρήστος (ντραμς): Μοσχάρι κοκκινιστό με μακαρόνια
Βασίλης (φωνή): Επειδή η σημερινή μορφή του γκρουπ προέκυψε Σεπτέμβρη, μάλλον Παρθένοι...

http://www.myspace.com/theplacewithin
http://www.myspace.com/bsidesband

AN ORANGE END

14.05.09

Θέλετε να αναφέρετε εσείς το όλο story με τη συμμετοχή της μπάντας σε Coca Cola Soundwave vol.1, In The City festival και Radar Festival, πριν αρχίσω εγώ να ρωτάω περί αυτών γιατί έχω μπερδευτεί λίγο με το ποιο έφερε ποιο.

Η όλη ιστορία ξεκίνησε κάπου στις αρχές τις άνοιξης του 2007. Τότε αποφασίσαμε να στείλουμε δύο τραγούδια (Murder the lonely και Urban sights), στο διαγωνισμό Coca-cola soundwave. Μετά από ένα μήνα μας ειδοποίησαν ότι ήμασταν ένα από τα δέκα ελληνικά συγκροτήματα που ελέχθησαν από την κριτική επιτροπή να συμμετάσχουν στο “κύριο” μέρος του διαγωνισμού με ένα θεματικό τραγούδι (ανεξάρτητα των δύο πρώτων). Το τραγούδι αυτό ήταν το “Dance”. Το καλοκαίρι του 2007 βγήκαν τα αποτελέσματα του διαγωνισμού όπου μάθαμε ότι “Dance” είχε ψηφιστεί ως το πιο αγαπημένο κομμάτι ολόκληρου του Ευρωπαϊκού διαγωνισμού. Εκτός αυτού είχαμε καταλάβει τις δύο από τις τρεις πρώτες θέσεις στο ελληνικό chart και την δεύτερη θέση στο ευρωπαϊκό chart του soundwave.
Μετά από αυτό ήρθε η συλλογή του Soundwave που περιλάμβανε το εν λόγο τραγούδι, video clip με την ομάδα “White room” καθώς και πολλές αναφορές στον εγχώριο και διεθνή τύπο. Τον Οκτώμβριο του ίδιου χρόνου μας προσκάλεσαν να είμαστε η πρώτη ελληνική μπάντα που συμμετέχει στο ITC of Manchester (το μεγαλύτερο φεστιβάλ νέων καλλιτεχνών της rock παγκοσμίως!), έτσι τον επόμενο μήνα βρεθήκαμε στο Manchester και είχαμε επαφές με μερικά από τα σημαντικότερα άτομα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής.
Τις επόμενες μέρες από την επιστροφή μας στην Ελλάδα, δεχτήκαμε ένα τηλεφώνημα από την Αγγλία που μας ενημέρωνε με το festival σκηνοθετών “Radar Festival”, ότι μας είχε επιλέξει ως μία από τις τέσσερις πιο ελπιδοφόρες νέες μπάντες τις Ευρώπης έτσι ώστε να δανείσουμε ένα τραγούδι μας ( “Murder the lonely”) σε κάποιον σκηνοθέτη για ένα art video. Ανάμεσα σε 16 σκηνοθέτες επιλέξαμε την Ann Xiao (μία από τις σκηνοθέτριες του promotion των U2 στον καινούργιο τους δίσκο).

Μέσα από αυτές τις μουσικές διοργανώσεις της Coca Cola στη χώρα μας έχουν αναδειχθεί αρκετά εγχώρια σχήματα… τι παίζει λοιπόν μ’ αυτήν την ιστορία; Πέρα του ότι προφανώς συμμετέχουν πολλά αξιόλογα συγκροτήματα, απλά κάνουν απίθανο promotion (κάτι που είναι πολύ σημαντικό) ή χάνω κάτι;

Γίνεται καλό promotion δίνοντας την ευκαιρία στις διαγωνιζόμενες μπάντες που συμμετέχουν να προβάλουν τη δουλειά τους σε ένα ευρύτερο κοινό! Εάν αξίζεις, απ’ αυτό μπορεί να ανταμειφθείς.

Πόσο σας την σπάει η φράση “οι An orange end από την Πάτρα…”; Πιστεύετε ότι θα φτάνατε στον ξυλοδαρμό αν συνεχιστεί επ’ αορίστον;

Επειδή υπάρχει ο σύνδεσμος της ηχογράφησης του πρώτο μας demo στην Πάτρα και ως βάση ενός από τα μέλη μας είναι λογικό να μας αναφέρουν ως Πατρινή μπάντα! Σου θυμίζουμε όμως…από την Τρίπολη είμαστε και προς θεού δεν θα φτάναμε ποτέ σε σημείο τραμπουκισμού!!

Ποιο είναι το καλύτερο μουσικό album που έχετε ακούσει στη ζωή σας;

Σταύρος: Archive-You all look the same to me
Άκης:Aphrodite’s Child- 666
Κώστας:Sigur ros-Untitled
Κωνσταντίνος:Radiohead- Ok Computer

Το πρώτο σας tour ήταν ως support στους Raining Pleasure πέρυσι. Πως πέρασαν αυτές οι μέρες; Σας έχει επηρεάσει πιστεύεται το παραπάνω συγκρότημα ως ήχο πρωτίστως και ως συμπεριφορά (ως μπάντα); Ο μπασίστας τους άλλωστε ήταν και ο παραγωγός του debut σας.

Στο tour είχαμε την ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή με κόσμο από πολλές διαφορετικές πόλεις και το γεγονός αυτό μας γέμισε εμπειρίες τις οποίες έχει ανάγκη μία μπάντα ειδικά στα πρώτα βήματα της! Υπάρχει μεγάλη εκτίμηση ως προς τον επαγγελματισμό και την προσωπικότητα αυτών των ανθρώπων! Βέβαια μουσικά επηρεαζόμαστε απ’ οτιδήποτε καλό ακούμε αλλά κυρίως από την καθημερινότητα μας!

Λίγα λόγια λοιπόν για το “Lego”; Ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα;

Το LEGO αποτύπωσε τη δεδομένη χρονική περίοδο της μπάντας και τη διάθεση της να εκφράσει αυθόρμητα και δημιουργικά τις μουσικές ανησυχίες. Από την άλλη δεν θέλουμε να μένουμε στάσιμοι από τη στιγμή που και η ίδια η καθημερινότητά μας
αλλάζει. Φυσικά και είμαστε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα και αυτό οφείλεται
στο ότι πετύχαμε να εκφράσουμε στιγμές της ζωής μας μέσα από τη μουσική.

Με αφορμή τον τίτλο του album, ποιο είναι το αγαπημένο σας παιχνίδι;

Kώστας : Playmobile
Σταύρος : Pro Evolution Soccer
Άκης : Subbuteo
Κωνσταντίνος : Ζώα του δάσους

Αγαπημένο σας χρώμα…;Ok βασικά θέλω να ζητήσω επιτέλους μια διευκρινιστική απάντηση στο πως προέκυψε το όνομα “An orange end”.

Συνέβη στην επιστροφή προς Πειραιά από διακοπές στη Σέριφο στο καράβι τη στιγμή που έρχονται όλες εκείνες οι σκέψεις που σε συγκινούν, σε μπερδεύουν και σε ταξιδεύουν! Βοήθησε ένας πορτοκαλί ορίζοντας και η στιγμή αυτή ονομάστηκε An Orange End!

http://www.myspace.com/anorangeend