ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΣΛΑΜ

(Αρχική δημοσίευση 01/2016)

Στα πλαίσια της περιοδείας της θεατρικής του παράστασης "Τα Παπούτσια Του Βαρύτονου" ο Δημήτρης Μπασλάμ, βρέθηκε στην άλλη γραμμή του ακουστικού του Studio E 103.0 fm και της εκπομπής Radio Edit. Ο ευγενικός και με χιούμορ παραμυθάς, όπως τον ξέρουμε, απάντησε στις παρακάτω ερωτήσεις.

Περί τίνος πρόκειται η παράσταση αυτή που σας φέρνει στα μέρη μας;

"Τα Παπούτσια Του Βαρύτονου" είναι ένα έργο που αφορά, την διαχείρηση του λάθους, αν μπορώ να το πω έτσι με λίγες κουβέντες. Είναι η τελειομανία ενός βαρύτονου, που μπροστά σ' ένα λάθος που μόνο ο ίδιος καταλαβαίνει, αισθάνεται πολύ δύσκολα και δυσφορεί που πρίζονται τα πόδια του και το αποτέλεσμα είναι να πηγαίνει στον υποδηματοποιό του κάθε τρεις και λίγο, μεγαλώνοντας το νούμερο των παπουτσιών του. Τελειομανία, κακή διαχείρηση του λάθους, πανικός, ψυχοσωματικά.

Στοιχεία, ο πανικός και τα ψυχοσωματικά, πολύ οικεία και γνωστά στην πλειοψηφεία των ανθρώπων πλέον, λόγω των ρυθμών που ζούμε.

Τελικά ναι, η αλήθεια είναι ότι όταν το έγραφα δεν φανταζόμουνα ότι θα αφορά τόσο κόσμο, γιατί όπως θα ξέρεις, είναι συνήθως δικά μας λάθη που προσπαθούμενα διώξουμε, γραφοντάς τα ή τραγουδώντας τα ή ότιδηποτε μπορεί ο καθένας.

Ειδικά στους έφηβους, σ' αυτούς αναφέρομαι, εκεί τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα γιατί τα υποτιθέμενα λάθη είναι "φορετά" από άλλους, είτε απ' την οικογένεια είτε απ' την κοινωνία, οπότε είναι νομίζω είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα.

Διάβασα ένα μικρό απόσπασμα, νομίζω είναι από μια κριτική για το έργο κι όχι δέλτιο τύπου, στο όποιο γράφει πως "η ιστορία απευθύνεται σ' αυτούς που εναποθέτουν στα παιδιά τους τις όποιες απαιτήσεις και προσδοκίες είχαν απ' τον εαυτό τους και για κάποιο λόγο έμειναν ανεκπλήρωτες." Ισχύει αυτό;

Δεν είναι μέσα απ' το βιβλίο το απόσπασμα, είναι προφανώς από κάποια κριτική αλλά ναι ισχύει.

Δίνεται κάποια, ας πούμε λύση, μέσα απ' την παράσταση;

Ναι είμαστε αισιόδοξοι. Το μαύρο πρέπει να το γυρίζουμε ,αυτή είναι η θέση μας και σαν άνθρωποι μα και σαν καλλιτέχνες. Νομίζω πως αυτό πρέπει να κάνουμε, να γυρίζουμε αυτήν την μαυρίλα που έχουμε έτσι κι αλλιώς.

Να βρίσκουμε τρόπους να εκφράζουμε τα άσχημα πράγματα.

Ναι, και να γίνει κάτι άλλο, όχι "μαυρίλα" να την "αναποδογυρίσουμε". Το μάυρο έτσι κι αλλιώς υπάρχει και είναι και περισσότερο απ' το άσπρο.

Θες να μας πεις τους συντελεστές της παράστασης; Ξέρω πως είσαι στο κείμενο και την μουσική.

Ναι, το κείμενο και η μουσική είναι δικιά μου, την σκηνοθεσία και χορογραφία έκανε ο Δημήτρης Σωτηρίου, εγώ επικουρικά βοήθησα γι' αυτό και την αναλαμβάνουμε και την υπογράφουμε μαζί, αλλά η χορογραφία είναι του Δημήτρη. Επί σκηνής είναι ο Γιώργος Νικόπουλος και ο Δημήτρης Πολίτης. Τα φώτα έχουν κάνει οι Μαρία Λαζαρίδου και Δήμητρα Αλουτζανίδου, οι οποίες είναι δύο κοπέλες απ' την πολύ ωραία φωτιστική ομάδα Beforelight

Και έχετε και ωραία αφίσα για την παράσταση επίσης!

Την ωραία μας αφίσα την έχει κάνει ο ένας εκ των δύο που είναι επί σκηνής, γιατί και οι δύο, είναι απόφοιτοι του τμήματος Τεχνών, Ήχου και Εικόνας στην Κέρκυρα. Και αυτήν ήταν και η αφορμή να ξεκινήσουμε την παράσταση απ' το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας.

Πότε ξεκίνησε όλο αυτό;

Πέρυσι τον Νοέμβριο. Ήταν μια παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας, παίξαμε εκεί αρκετές παραστάσεις, πιο πολλές για παιδιά. Και μετά η παράσταση οδηγήθηκε προς τους μεγάλους δηλαδή πλέον παίζουμε βράδυ γιατί η παράσταση το οδήγησε εκεί, όχι ότι δεν αφορά τα παιδιά απλά ίσως περισσότερο έφηβους, και δημοτικό απ' τις μεγάλες τάξεις, που θα πάρουν και το κείμενο, αλλά δεν είναι μόνο αυτό σε μια παράσταση, είναι και η όλη αισθητική της.

Σάββάτο 16 & Κυριακή 17 Γενάρη λοιπόν στις 21:15 στο Καμπέρειο Θέατρο Ιωαννίνων.

Ο Χαρίτωνας, όταν δέχεται να τραγουδήσει σε μια παράσταση τον διακατέχει πολύ έντονο στρες. Εσύ το νιώθεις αυτό, όταν πρόκεται να προβάλεις προς τα έξω κάποια απ' την δουλειά σου;

Ε ναι... νομίζω θα σου πει ψέμματα όποιος σου πει όχι. Εγώ δεν έχω δει άνθρωπο να μην έχει έστω και λίγο άγχος.

Η εμπειρία δεν είναι κάτι που το λιγοστεύει, σε τέτοιες περιπτώσεις;

Δεν φτάνει γιατί η έκθεση είναι κάθε φορά για κάτι άλλο. Μπορεί αν κάνεις το ίδιο πράγμα για πάρα πολλά χρόνια να μην έχεις αυτό το μικρό στρες αλλά όσο δοκιμάζεις καινούρια πράγματα, ακόμα και ένα έργο, μια μουσική ή ένα τραγούδι διαφορετικό, θα χεις την ίδια αγωνία και το στρες της έκθεσης στο κοινό, και της επικοινωνίας. Αυτή η επικοινωνία δεν είναι εύκολη.

Τα σχόλια που θα ακούσεις απ' τους γύρω σου κατά τη διάρκεια που ετοιμάζεις μια νέα δουλειά μπορούν να σε επηρεάσουν να αλλάξεις κάτι;

Όχι... νομίζω πως ακόμα κι απ' τους δικούς μου ανθρώπους που εμπιστεύομαι, τους πρώτους αναγνώστες, μπορεί να πάρω την κριτική τους αλλά δύσκολα θα αλλάξω κάτι που έχω γράψει. Θα πρέπει να είναι κάποιο λάθος...πραγματικό! 

Είσαι μάλλον κατασταλαγμένος σ' αυτό που θες να κάνεις.

Γιατί το παιδεύω, δεν γράφω αυτόματα.

Πως ξεκίνησε όλο αυτό με την γραφή σου; Ισχύει ότι αφορμή για το πρώτο σου παραμύθι ήταν η κόρη σου;

Ναι έτσι ξεκίνησε, βέβαια μετά από δέκα χρόνια, η κόρη μου έχει μεγαλώσει, κι εγώ έχω μεγαλώσει...

Συνεχίζουν όμως να της αρέσουν τα παραμύθια σου;

Ναι πάρα πολύ! Ασχολήθηκε εν τέλη και με παρόμοιο πράγμα, πέρασε φέτος στο τμήμα Θεάτρου στο Αριστοτέλειο.

Αυτή ήταν η αφορή αλλά όσο περνάει ο καιρός το ξεχνάς. Τώρα έχω βρει τέτοιον δρόμο μπροστά μου και τόση χαρά για όλο αυτό που ο λόγος έχει γίνει άλλος.

Ξεχωρίζεις για κάποιο λόγο κάποιο απ' όλα σου τα παραμύθια;

Δεν θα λεγα ότι ξεχωρίζω κάποιο, αλλά... έχει ας πούμε μια ευκολία στην επικοινωνία ο Γαργαληστής, δεν μπορώ να εστιάσω που, ήταν και το πρώτο παραμύθι. Και ο Αγησίλαγος.

Έχεις συνεργαστεί με αρκετούς αξιόλογους μουσικούς για την μουσική και τα τραγούδια των παραμυθιών. Είναι εύκολο να επιλέξεις τα άτομα για να πλαισιώσουν κάτι τέτοιο;

Όλοι αυτοί είναι σε έναν μεγάλο κύκλο εδώ στην Θεσσαλονίκη, κάποιοι και στην Αθήνα, είναι άνθρωποι που συνεργάζομαι τόσα χρόνια, μ' αυτούς που δουλεύω, είμαστε ας πούμε μια διευρυμένη παρέα, οπότε δεν είχα καμία δυσκολία προς αυτό. Επίσης είναι τόσο ανοιχτοί όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όπως ο Γιάννης ο Αγγελάκας που φαινομενικά μπορεί να νομίσεις πως είναι κάτι άλλο, είναι τόσο ανοιχτός.

Γνωρίζω πως είσαι και μουσικός, πλην των παραστάσεων ασχολείσαι και με κάτι μουσικό αυτή την εποχή;

Τα τελευταία χρόνια, όχι και τόσο πολύ, ασχολούμαι περισσότερο με τα δικά μου, παίζοντας δηλαδή και κάνοντας τον αφηγητή, είναι ένας ρόλος που μου αρέσει και τον παιδεύω. Θα ήθελα να τον κατέχω και πιο καλά, μ' αρέσει η τέχνη της αφήγησης, βρίσκω μια γοητεία.

Το ίδιο μάλλον βρίσκουν και πολλοί που σε παρακολουθούν τόσα χρόνια...

Μακάρι, ξέρω 'γω τι να πω... εγώ προσπαθώ πάντως (γέλια), είναι δύσκολο. Αν σκεφτείς ότι δεν ακουμπούσα μικρόφωνο γιατί το όργανο μου είναι το μπάσο, ότι ήμουν μονίμως πίσω. Μου φαινόταν πάρα πολύ δύσκολο στην αρχή αλλά... Έχω κάνει και καριέρα ως "θεία" στον Γαργαληστή! (γέλια)

Μάλιστα! Μετά τα Γιάννενα λοιπόν, ποια είναι η επόμενη στάση του βαρύτονου;

Μετά την πόλη σας, θα είμαστε για έναν μήνα στην Αθήνα στο θέατρο Olvio, και μετά Καβάλα, Σέρρες, Ξάνθη, Λάρισα... θα κάνουμε μια μικρή περιοδεία.