THE BOY

(Αρχική δημοσίευση 04/2013)

Μια... "συνέντευξη" λίγο διαφορετική απ' τις άλλες που ανεβάζω ανά καιρούς. Δεν είναι συνέντευξη καν δηλαδή, και χαίρομαι γι' αυτό γιατί έτσι δόθηκε η ευκαιρία ο Αλέξανδρος Βούλγαρης ή αλλιώς The Boy, με αφορμή το live του στα Ιωάννινα, να μας στείλει αυτό το κείμενο, που απαντάει περισσότερα από όσα θα τολμούσα να τον ρωτήσω.

ΓΡΥΛΙΣΜΑ

Απο όταν γνώρισα το Γρύλισμα άρχισα να παίζω μουσική ως The Boy.

Ήταν ένας κοινωνικά αποδεκτός τρόπος να το αφήνω να τσιρίζει τα βράδια μέσα απο το στόμα μου. 

Με τον ίδιο τρόπο που κάποιος οργανώνει την καθημερινότητα του γύρω απο τις φυσικές λειτουργίες του σκύλου του, έτσι και εγω με το Γρύλισμα ξέρω για παράδειγμα οτι αν δεν κοιμηθώ νωρίς θα μου ροκανίζει τη μύτη στα όνειρα μου ή οτι αν δεν το ταϊζω γυμνά κορίτσια τρεις φορές τη μέρα θα με ρίξει σε κατατονία ,όπως τότε που κοίταζα τον καθρέφτη και το τζάμι φαινόταν πιο όμορφο απο το πρόσωπο μου. 

"Οχι άλλη συναυλία", ξεφύσησα καθώς φόρτωνα το αρμόνιο στην κοκαλιάρικη πλάτη μου και έπαιρνα τον δρόμο για τα ΚΤΕΛ του Κηφισσού. 

Η δουλειά μου είναι να εμφανίζομαι μπροστά σε κόσμο που δεν γνωρίζω και να ερμηνεύω τραγούδια που γράφω στο δωμάτιο μου. 

Ψέματα. 

Στο μυαλό μου. 

Δεν μου αρέσουν καθόλου όλοι αυτοί που μιλάνε με το κοινό τους σαν να γνωρίζονται και να αγαπιούνται απο καιρό. 

Τι τους μιλάτε;

Ξέρετε αν είναι κρυφοφασίστες; 

Αν βιάζουν κόρες σε υπόγεια; 

Αν συμπεριφέρθηκαν σαν μαλάκες σε εκείνο το αδύνατο αγοράκι στο σχολείο που η μοναδική του εκκεντρικότητα ήταν οτι ζούσε μέσα σε ένα κινηματογραφικό κάδρο που οριζόταν απο το πλαίσιο των θολών γυαλιών του και δεν ήθελε να δει έξω απο αυτο; 

Θυμάμαι ενα απόγευμα γύρναγα εξουθενωμένος ψυχικά απο τη δουλειά και επι σαράντα λεπτά μουρμούριζα επαναληπτικά "σκοτωσε σκοτωσε σκοτωσε αιμα αιμα αιμα". 

Για οποιονδήποτε άλλον αυτό θα ήταν ελαφρώς ανησυχητικό. 

Για εμένα ηταν μια ιδέα για ενα τραγούδι. 

Τα αγαπάω πολύ τα τραγούδια μου.

Ολα. 

Σαν παιδιά μου.

Δεν με ενδιαφέρει τι λέει ο κόσμος για αυτά . 

Αν τους αρέσουν ή όχι. 

Να κοιτάξει το δικό του σπίτι και τα δικά του παιδιά .

Αυτή είναι η δική μου γνώμη. 

Σαν πολύ θάρρος έχουμε πάρει όλοι. 

Και για να πούμε και την αλήθεια είναι υπερτιμημένο το να μας αρέσει απλά κάτι. 

Εγω χαιρετίζω τις εμπειρίες που με ξεβολεύουν.

Τις άσχημες εμπειρίες.

Ισως πάλι να είναι η επιρροή που ασκεί πάνω μου το Γρύλισμα. 

Ισως να έχει κατακτήσει μέσα μου περισσότερο χώρο απο αυτον που θα έπρεπε. 

Ισως να χάνω τον χρόνο μου. 

Ισως να περνάει η άμμος της ζωής μου με λάθος αποφάσεις. 

Δεν μπορώ να ξερω και μου τέλειωσαν και τα λεφτά που είχα βάλει στην άκρη για την θεραπεία. 

Τώρα απλά ζητώ βοήθεια.