Πριν απ’ το… πρώτο επίσημο album τους (εννοώντας ότι κυκλοφόρησε μέσω κάποιας δισκογραφικής εταιρίας), είχαν προηγηθεί έξι ep (σε έξι δημιουργικές και χειροποίητες συσκευασίες) που μοίραζαν μόνοι τους στα live τους. Δύο χρόνια μετά το album “All Great Events” επέστρεψαν με το “Happened Before”. Δημιουργικοί όπως πάντα στο θέμα artwork – packaging και πιστοί σε κιθαριστικούς “θορύβους”. Τα περαιτέρω reviews τα αφήνω για άλλους, εγώ ρίχνω τις ερωτήσεις και το ένα εκ των δύο μελών, ο Άρης, τις απαντήσεις.
Γνωρίζεστε αρκετά χρόνια, τι σας τη σπάει περισσότερο απ’ τον ένα στον άλλον και τι εκτιμάτε περισσότερο;
Η επιμονή, που είναι μάλλον και το κοινό μας χαρακτηριστικό, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις μουσικές μας υποθέσεις. Αυτή μας κράτησε μαζί όλα αυτά τα χρόνια, ακόμα και τις φορές που θα ήταν μάλλον πιο υγιές, το πράγμα να είχε τελειώσει.
Με αφορμή τον τίτλο του νέου άλμπουμ «Happened Before», θεωρείτε ότι είναι εύκολο να καινοτομείς εν έτη 2012; Είναι απαραίτητο;
Η καινοτομία στην ποπ μουσική αφαιρεί από την έννοια ποπ την ουσία της. Η συντριπτική πλειοψηφία της μουσικής παραγωγής είναι ούτως ή άλλως αναμάσημα και τα περιθώρια για καινοτομία είναι τόσο στενά που θα πρέπει να γίνει αυτοσκοπός για να επιτευχθεί. Βαρέθηκα και μόνο που το σκέφτηκα.
Ποια είναι η τελευταία συναυλία που είδατε; Και ποια η καλύτερη που έχετε δει ως τώρα; Επίσης ποια θεωρείτε καλύτερη δικιά σας;
Οι τελευταίοι που είδα ήταν οι Radiohead τον Ιούλιο και ενώ τους είχα ξεγράψει εδώ και αρκετό καιρό, θα κατατάξω αυτό το λάιβ στο top-3 μου, μαζί με Sonic Youth και Godspeed You! Black Emperor, καμιά δεκαριά χρόνια πριν στο Ρόδον. Από τα δικά μας, πάντα ξεχωρίζω ένα live στο bios πριν 4-5 χρόνια που είχε επεισοδιακή κατάληξη και ξύλο επί σκηνής, ο πολύς κόσμος μας γιούχαρε και μας έβριζε, είτε ανοιχτά, είτε εκ των υστέρων, στο myspace, αλλά εκτός του ότι αποκτήσαμε μερικούς φανατικούς οπαδούς, νομίζω ήταν μια από τις λίγες φορές που υπήρξαμε τόσο ειλικρινείς ως προς τα εφηβικά μας όνειρα.
Αρκετά απ’ τα κομμάτια και των δύο επίσημων άλμπουμ σας είχαν ξανά κυκλοφορήσει μέσω των handmade ep που μοιράζατε στα live σας. Για τις επίσημες κυκλοφορίες ηχογραφήθηκαν εξ’ αρχής ή μόνο αλλαγή παραγωγής/μίξης κτλ;
Στα περισσότερα γράψαμε νέες φωνές και όργανα, αλλά κρατήσαμε όποιο ενδιαφέρον στοιχείο είχε η παλιά ηχογράφηση.
Στο «Happened Before» πέντε άτομα συντέλεσαν στην παραγωγή, οι Coti K., ο Silly Boy, o Felizol, ο Νίκος Τριανταφύλλου, και ο Γιώργος Πρινιωτάκης. Είναι άτομα που γνωρίζατε από πριν και το πώς δουλεύουν αλλά το να εμπλέκεις τόσα άτομα δεν κάνει την διαδικασία πιο δύσκολη;
Το βασικό χαρακτηριστικό της ηχογράφησης του προηγούμενου album ήταν η συσσωρευμένη κούραση και βαρεμάρα του προέκυψε προς το τέλος και δημιούργησε και εντάσεις που δεν είχαμε ξαναζήσει και δεν ξαναζήσαμε και ποτέ. Με τους 5 παραγωγούς δεν προλάβαμε να βαρεθούμε, καθώς όλα γίνονταν αρκετά γρήγορα και οι ίδιοι είναι ούτως ή άλλως ενδιαφέροντες άνθρωποι. Χάσαμε λίγο σε συνοχή, αλλά η διαπίστωση αυτή οδήγησε και στην βινυλιακή έκδοση των 5 χρωματιστών επτάιντσων, για την οποία είμαστε περήφανοι και που κατά την προσωπική μας άποψη θέτει σε αμφισβήτηση το τι είναι ένας δίσκος και το ποιος ορίζει τι είναι ένας δίσκος. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι η δήλωση της συσκευασίας είναι πιο σημαντική από τη μουσική που περιέχεται σε αυτή, αλλά οκ.
Ποια η γνώμη σας για τα … cd; Τα χωνεύετε ή είναι απλά ένας πιο οικονομικός και εύκολος τρόπος να ακούσεις και να γράψεις την μουσική σου απ ‘ότι τα βινύλια;
Τα cd έχουν πεθάνει. Τα κηδέψαμε, τους κάναμε τα σαράντα, πήγαμε και όταν χρόνισαν και τώρα νομίζω είναι ώρα να κάνουμε και εμείς τη ζωή μας.
Η πολιτική σας επηρεάζει μουσικά; Πόσα παραμορφωμένα riffs θα χώραγε ένα τραγούδι για την παραμορφωμένη πια άποψη του τι είναι δημοκρατία; Μπορεί η μουσική να αλλάξει απόψεις είτε πολιτικές είτε άλλες;
Διάβαζα μια συνέντευξη ενός κινέζικου συγκροτήματος που σε παρόμοια ερώτηση απαντούσαν ότι η πολιτική δεν τους αφορά και προτιμούν να γράφουν για τα προσωπικά τους βιώματα. Το ίδιο απαντούσα και εγώ, απερίσκεπτα, πριν κάποια χρόνια. Το πρόβλημα είναι ότι ο Κινέζος που πιστεύει ότι γράφει για τη ζωή του, θα πρέπει να κλείσει τα μάτια σε μια σειρά από πράγματα για να το καταφέρει αυτό. Την απίστευτη λογοκρισία στο internet τους, για παράδειγμα, ή το γεγονός ότι οι αστυνομικοί στο Πεκίνο περπατούν πάντα σε σχηματισμό παρέλασης, ή ότι για να πάει βόλτα στην πλατεία Τιενανμέν, θα πρέπει να περάσει από checkpoint. Όταν η πολιτική επεμβαίνει τόσο στη ζωή σου, όπως συμβαίνει πλέον εμφανώς και στην Ελλάδα, δεν μπορείς να την κρατήσεις έξω από τη μουσική, μέσω της οποίας εκφράζεσαι. Τώρα, για το αν αυτή, ή κάποια άλλη μουσική θα αλλάξει την κατάσταση, έχω τις αμφιβολίες μου.
Τι μουσικές ακούτε τον τελευταίο καιρό; Ακούσατε κάτι καινούριο που σε ενθουσίασε;
Όχι τόσο η μουσική, όσο το υπερφίαλο της υπερεπιτυχημένης, εμπορικά, ιδέας πίσω από τις Γιαπωνέζες AKB48. Σαράντα οχτώ κορίτσια με έδρα την Akihabara του Τόκυο, που παίζουν τόσο άθλια j-pop που τις ερωτεύεσαι. Tραβάνε στα άκρα την έννοια girl band, έχουν δικό τους συναυλιακό χώρο, εκπομπή στην τηλεόραση, διάφορα manga βασισμένα στις ζωές τους και το πιο άρρωστο merchandise του κόσμου, που θα έκανε τους εκπροσώπους και εραστές της εγχώριας μουσικής βιομηχανίας να πετάξουν στη λεκάνη τις τσίχλες του Σάκη Ρουβά και να τραβήξουν το καζανάκι.
Ραδιόφωνο ακούτε πλέον; Συνεχίζουν να υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις στην Αθήνα μες στο χαμό των mainstream playlist;
Στο αμάξι, ό,τι κάτσει. Συχνά καταλήγω στην ΕΡΑ 3, αν και ο Εν Λευκώ και το Στο Κόκκινο προσφέρουν πια, μια κάποια αξιοπρέπεια, στο πολύπαθο μέσο.
Μελλοντικά σχέδια; Επερχόμενα live;
Όχι ακριβώς. Θα κάνουμε ένα πείραμα με παρτιτούρες του συνθέτη Ανέστη Λογοθέτη, αλλά μέχρι να βγει κάτι της προκοπής νομίζω ότι δεν είναι ασφαλές να μιλάμε για αυτό. Κατά τα άλλα, υποθέτω ότι είμαστε σε φάση ανασύνταξης.
Ένας απ’ τους αγαπημένους σας στίχους… ;
"Σα μεθώ και πέφτω κάτω και λασπώνομαι,
βάζω μπρος τα δυο μου χέρια και σηκώνομαι"
Κατά προτίμηση από την εκτέλεση του Αγάθωνα.
Άρης
MwC
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου